1. Tessalonikar 2 - Bibel 1978/1985 - Bibelselskapet(Bibel1978)

Paulus i Tessalonika

1De veit sjølve, brør, at det ikkje var fåfengt at vi kom til dykk.

13Og difor takkar vi alltid Gud: Då de fekk overgjeve det Guds ord som vi forkynte, tok de imot det, ikkje som menneskeord, men som det Guds ord det i sanning er, og det verkar med kraft i dykk som trur. Paulus vil atter til Tessalonika

17Ei lita stund var vi skilde frå dykk, brør; de var ute or augo, men ikkje or hugen. Men vi lengta så sterkt etter dykk at vi fekk meir og meir hug til å sjå dykk att. Rom 1,11; 1 Tess 3,10

18Difor sette vi oss føre å vitja dykk. Eg, Paulus, freista både ein og to gonger. Men Satan hindra oss.

19For kven skal vera vår von, vår glede og vår ærekrans om ikkje de, den dagen vår Herre Jesus kjem, og vi står for hans åsyn? 2 Kor 1,14; Fil 2,16; 2 Tess 1,4

20Ja, de er vår ære og vår glede!