1Då Saul var død, og David var komen heim att etter at han hadde vunne over amalekittane, heldt han til i Siklag i to dagar.
13Så spurde David guten som hadde fortalt han dette: «Kvar er du frå?» Han svara: «Eg er son til ein innflyttar, ein amalekitt.»
14Då sa David til han: «Korleis kunne du våga å leggja hand på Herrens salvevigde og drepa han?» David syrgjer over Saul og Jonatan
17David kvad ein klagesong over Saul og Jonatan, son hans.
18Og han sa at Juda-folket skulle læra denne songen, som vert kalla «Bogen». Han er oppskriven i «Boka åt den rettvise» og lyder:
19No ligg din prydnad, Israel,
drepen på dine haugar.
Å, at krigarane er falne!
20Fortel det ikkje i Gat,
kunngjer det ikkje på Asjkalons gater!
Då ville filistarkvinnene gleda seg,
døtrene til dei uomskorne jubla.
21De Gilboa-fjell!
Gjev det aldri må falla
dogg eller regn på dykk!
Gjev markene aldri må bera fyrstegrøde!
For der vart krigarars skjold sulka med blod.
Sauls skjold er ikkje smurt med olje.
22Utan blod av falne, utan feitt av krigarar
vende Jonatans boge aldri attende,
aldri kom Sauls-sverdet umetta heim.
23Saul og Jonatan, elska og avhaldne,
korkje i liv eller død vart dei skilde.
Snøggare var dei enn ørnar,
sterkare var dei enn løver.
24Israels døtrer, gråt over Saul,
som kledde dykk fagert i purpur
og prydde dykkar bunad med gull!
25Å, at krigarane fall i striden!
At Jonatan ligg drepen på dine haugar!
26Sårt syrgjer eg over deg,
Jonatan, min bror!
Du var meg så inderleg kjær.
Din kjærleik var dyrare for meg
enn kvinners kjærleik.
27Å, at krigarane er falne
og stridsmenns våpen øydelagde!
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.
