Salmane 105 - Bibel 1978/1985 - Bibelselskapet(Bibel1978)

Gud fører folket sitt

1Pris Herren, og kalla på hans namn,

gjer hans storverk kjende mellom folka!

2Syng for han, og spel for han,

tal om alle hans under!

3Ros dykk av hans heilage namn!

Dei som søkjer Herren, skal gleda seg.

4Spør etter Herren og hans makt,

søk alltid hans åsyn!

5Kom i hug dei under han har gjort,

hans teikn og domsord,

6de born av Abraham, hans tenar,

Jakobs søner, som han har valt ut.

7Han er Herren vår Gud,

over all jorda rår hans rett.

8Han kjem si pakt i hug til evig tid,

det ord han gav til tusen ætter,

9den pakt han gjorde med Abraham,

sin dyre lovnad til Isak.

10Det gjorde han til ei lov for Jakob,

til ei evig pakt for Israel.

11Han sa: «Deg vil eg gje

Kanaan til arv og eige.»

12Då dei endå var få i landet,

ein liten flokk av innflyttarar,

13vandra dei frå folk til folk,

frå det eine riket til det andre.

14Men han lét ingen få kua dei,

han tukta kongar for deira skuld:

15«Rør ikkje dei som eg har salva,

gjer ikkje vondt mot mine profetar!»

16Han kalla hungersnaud over landet,

og kvar brødstav braut han sund.

17Så sende han ein mann i førevegen for dei,

Josef vart seld til træl.

18Dei tvinga hans føter i lekkjer,

og jern vart lagt om hans hals,

19heilt til det han sa, slo til,

og Herrens ord gav han rett.

20Då kongen sende bod, slapp Josef fri,

folkestyraren sleppte han laus.

21Han sette han til herre over sitt hus,

til styrar over alt det han åtte.

22Etter sin eigen vilje

skulle han rettleia kongens stormenn

og læra hans eldste sin visdom.

23Så kom Israel til Egypt,

Jakob var innflyttar i hamittarlandet.

24Gud lét folket sitt aukast mykje

og gjorde det sterkare enn fiendane.

25Han vende deira hug, så dei hata hans folk

og fór med svik mot hans tenarar.

26Då sende han Moses, sin tenar,

og Aron, som han hadde valt ut.

27Dei gjorde teikn frå Gud mellom folket,

undergjerningar i hamittarlandet.

28Han sende mørker, og då mørkret fall på,

trassa dei endå hans ord.

29Han gjorde vatnet der til blod

og lét fisken deira dauda.

30Det krydde av frosk i landet,

jamvel i kongens salar.

31På Guds påbod kom det klegg

og mygg i kvar ei bygd.

32Han gav dei hagl i staden for regn

og sende logande eld i landet;

33han slo ned deira vintre og fikentre,

ja, knuste kvart tre i riket.

34På hans bod kom ein grashoppesverm

og larver i tallaus mengd.

35Dei åt opp alt som voks i landet,

og grøda på marka gnog dei av.

36Gud slo alle fyrstefødde i landet,

fyrstegrøda av folkets kraft.

37Så førte han israelittane ut,

og dei tok med seg sølv og gull;

det var ingen i hans ætter som snåva.

38I Egypt var det glede då dei drog ut,

for folket skalv av redsle for dei.

39Han breidde ut ei sky til vern

og ein eld til å lysa om natta.

40Dei kravde mat, då sende han vaktlar

og metta dei med himmelbrød.

41Han opna berget, og vatnet strøymde fram,

det rann som ei elv i det turre landet.

42For han kom i hug sitt heilage ord

til Abraham, sin tenar.

43Så lét han folket dra ut med glede,

hans utvalde folk fekk fara med jubel.

44Han gav dei land som andre folk åtte,

dei fekk overta frukta av deira strev,

45så dei skulle halda hans føresegner

og ta vare på hans lover.

Halleluja!