1Året etter, på den tid kongane plar fara i hærferd, sende David Joab av stad med mennene sine og heile Israels-hæren, og dei herja ammonittlandet og kringsette Rabba. Sjølv sat David heime i Jerusalem.
2Ein kveld hende det at David stod opp or senga si og gjekk og dreiv på slottstaket. Som han såg utover frå taket, fekk han auga på ei kvinne som heldt på og lauga seg; det var ei ovfager kvinne.
3David sende bod og spurde seg føre om henne. Han fekk vita at det var Batseba Eliamsdotter, kona til hetitten Uria.
4Så sende David folk og henta henne til seg; og då ho kom, låg han med henne. Ho hadde nett reinsa seg etter at ho hadde vore urein. Sidan gjekk ho heim att.
5Men kvinna hadde vorte med barn og sende bod til David med dei orda: «Eg skal ha barn.»
6Då sende David bod til Joab: «Lat hetitten Uria koma hit til meg!» Og Joab gjorde som kongen hadde sagt.
7Då Uria kom, spurde David korleis det stod til med Joab og hæren, og korleis det gjekk med krigen.
8Så sa han: «Gå no heim og vaska føtene dine!» Og då Uria gjekk ut frå kongsgarden, sende kongen ei gåve etter han.
9Men Uria la seg i slottsporten saman med alle tenarane åt kongen; han gjekk ikkje heim til huset sitt.
10Då David fekk vita at Uria ikkje hadde gått heim til seg sjølv, sa han til han: «Har du ikkje vore på reis? Kvifor har du ikkje gått heim til ditt eige hus?»
11Uria svara: «Israelittane og judearane bur i lauvhytter, og paktkista har dei med seg. Joab, herren min, og mennene til kongen ligg i leir på open mark. Og så skulle eg gå heim og eta og drikka og liggja med kona mi? Så sant du lever, så sant det finst liv i deg: Det gjer eg ikkje!»
22Så tok mannen ut og kom til David med den meldinga han hadde fått av Joab.
23Han sa til David: «Fienden fekk overtaket på oss og drog ut på marka mot oss; men vi dreiv dei attende til byporten.
24Då skaut bogeskyttarane på oss oppe frå muren, og nokre av mennene dine fall, konge. Ein av dei som miste livet, var hetitten Uria, tenaren din.»
25Då sa David til bodberaren: «Sei til Joab at han ikkje skal ta seg nær av dette. For sverdet råkar snart den eine, snart den andre. Han skal berre halda fram med å strida mot byen og riva han ned. Bed han vera ved godt mot!»
26Då kona til Uria fekk høyra at mannen hennar var fallen, heldt ho syrgjehøgtid over husbonden sin.
27Men då syrgjetida var ute, sende David bod etter henne og henta henne heim til seg. Ho vart kona hans, og han fekk ein son med henne. Men det som David hadde gjort, var vondt i Herrens augo.
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.
