1. Kongebok 18 - Bibel 1978/1985 - Bibelselskapet(Bibel1978)

Elia og slottshovdingen Obadja

1Så gjekk det ei lang tid. Tredje året kom Herrens ord til Elia, og det lydde så: «Gå og stig fram for Akab! Eg vil senda regn over jorda.»

27Då det var middag vorte, tok Elia til å spotta dei og sa: «Rop høgare! Han er då gud. Han er vel fallen i tankar, eller han har gått for seg sjølv eller er ute og ferdast. Kan henda søv han og må vakna fyrst.»

28Så ropa dei endå høgare og rispa seg med sverd og spyd, som dei hadde for vis, til blodet rann ned over dei.

30Då sa Elia til folkehopen: «Kom hit til meg!» Og alt folket gjekk bortåt han. Så bygde han opp att Herrens altar, som var nedrive.

31Han tok tolv steinar, ein for kvar av dei folkegreinene som var ætta frå sønene til Jakob, han som Herren hadde tala dette ordet til: «Israel skal namnet ditt vera.»

33Han la veden til rettes, lema sund oksen og la han oppå veden.

34Så sa han: «Fyll fire krukker med vatn og aus det ut over brennofferet og veden!» Og han sa: «Gjer det ein gong til!» Så gjorde dei det andre gongen. Då sa han: «Gjer det endå ein gong!» Så gjorde dei det tredje gongen.

35Vatnet rann rundt ikring altaret. Jamvel veita fylte han med vatn.

36Då tida for grødeofferet var komen, steig profeten Elia fram og sa: «Herre, Abrahams, Isaks og Israels Gud! Lat det verta kjent i dag at du er Gud i Israel, at eg er tenaren din, og at det er på ditt ord eg har gjort alt dette!

37Svar meg, Herre, svar meg, så dette folket kan sjå at du, Herre, er Gud, og at du vender hjarta deira attende til deg!»

38Då fór Herrens eld ned og øydde både offeret og veden, steinane og molda, og sleikte opp vatnet som var i veita.

41Sidan sa Elia til Akab: «No kan du gå opp og få deg mat og drikke; for eg høyrer susen av regnet.»

42Då gjekk Akab opp og heldt måltid. Og Elia steig opp på toppen av Karmel og bøygde seg mot jorda med andletet mellom knea.

43Så sa han til tenaren sin: «Gå opp og sjå ut mot havet!» Guten gjekk opp og såg utover, men sa: «Det er ingenting å sjå.» Sju gonger sa Elia: «Gå opp att!»

44Sjuande gongen sa guten: «Eg ser ei lita sky som stig opp or havet. Ho er ikkje større enn neven på ein mann.» Då sa Elia: «Gå og sei til Akab at han må spenna føre og fara heim, så regnet ikkje skal hefta han!»

45På ein augneblink svartna himmelen til med skyer og storm, og det tok til å stridregna. Akab steig opp i vogna si og køyrde til Jisre'el.

46Då kom Herrens hand over Elia. Han batt beltet om livet og sprang føre Akab heilt til Jisre'el.