Habakkuk 3 - Bibel 1938 - Bibelselskapet(Bibel1938)

Profeten vert skræmd når han tenkjer på den heimsøkjingi som ventar folket, og ropar til Herren um miskunn, 1-2. Han ser korleis Gud kjem skridande i sitt storvelde og vil straffa fiendane sine og frelsa folket sitt, 3-15. Då vert han fyrst forfærd for den store trengsla som skal koma fyre frelsa, men talar so tillitsfull um kor han gled seg yver frelsa, 16-19.

1Ei bøn av profeten Habakuk etter Sjigjonot.

2Herre, eg hev høyrt tidendi um deg, eg er forfærd. Herre, ditt verk - kveik det upp att fyrr mange år er lidne, ja, kunngjer det fyrr mange år er lidne! I din harm kom i hug å miskunna oss!

3Gud kjem frå Teman, den Heilage frå Paranfjellet. Sela. Hans herlegdom er utbreidd yver himmelen, og jordi er full av hans æra.

10Fjelli ser deg og skjelv, elvar bryt seg fram; djupet let høyra sitt mål, det lyfter hendene mot høgdi.

14Med hans eige spjot sting du gjenom hovudi på herflokkane hans, som stormar fram og vil spreida meg, som gleder seg som det galdt å eta ein arming upp i løynd.

15Du fer yver havet med hestane dine, yver ein haug av veldige vatn.

17For fiketreet blømer ikkje, og vintrei ber ikkje frukt, olje-avlen mislukkast, og markene ber ikkje mat; han hev øydt sauene ut or kvii, og det finst ikkje fe i fjøsi.

18Men eg vil frygda meg i Herren, eg vil gleda meg i Gud, min frelsar.