Salmane 61 - Bibel 1938 - Bibelselskapet(Bibel1938)

I utlægd og stor naud bed David at Gud må berga han og føra han attende til heilagdomen, og han styd denne bøni til den nåden som Gud hev synt han fyrr, og dei lovnadene han hev gjeve han, 2-6. Han er viss på at Gud vil gjera etter det han hev lova han og ætti hans, bed um det og lovar å prisa Gud for frelsa, 7-9. / Dei lovnadene som David her talar um, hev til sist fenge si uppfylling i Messias, han som Davidsætti hev nått si høgste høgd i.

1Til songmeisteren, på strengleik; av David.

2Gud, høyr mitt klagerop, merka mi bøn!

3Frå enden av jordi ropar eg til deg, medan hjarta ormektast; før meg upp på eit fjell, som elles vert for høgt for meg!

4For du hev vore mi livd, eit sterkt tårn mot fienden.Sal 71,3; Ordt 18,10

5Lat meg æveleg bu i ditt tjeld, finna livd i skuggen av dine venger! Sela.Sal 27,5; 36,8

6For du, Gud, hev høyrt på mine lovnader, du hev gjeve meg arv med dei som ottast ditt namn.

7Du vil leggja dagar til kongens dagar, hans år skal vera som ætt etter ætt,2 Sam 7,11-16; Sal 102,25

8han skal trona æveleg for Guds åsyn; set miskunn og truskap til å vara han!Sal 40,12

9So vil eg æveleg lovsyngja ditt namn, so eg kann løysa mine lovnader dag etter dag.