Salmane 74 - Bibel 1938 - Bibelselskapet(Bibel1938)

Songaren klagar for di Gud let sin vreide mot folket sitt vara, og bed han koma det til hjelp mot fiendane, som hev øydelagt heilagdomen, 1-3. Etter han hev skildra denne øydeleggjingi, 4-9, tek han uppatt klaga og bøni, som han styd til at Gud fyrr hev berga folket sitt med underverk og er den som i si allmakt hev skapt og råder yver verdi, 10-17. Til slutt bed han Gud for sitt eige namns skuld, det som fiendane hæder, og for sitt lidande folk skuld fria det ut or deira vald, 18-23.

1Ein song til lærdom av Asaf. / Kvifor hev du, Gud, støytt oss burt til æveleg tid? Kvifor ryk din vreide mot den hjord du beiter?

15Du let kjelda og bekk renna fram, du turka ut årgangs elvar.2 Mos 17,6; 4 Mos 20,11; Jos 3,16-17

16Deg høyrer dagen til, deg høyrer og natti til; du hev skapt himmel-ljosi og soli.1 Mos 1,14-19; Sal 136,7-9

17Du hev sett fast alle grensor på jordi; sumar og vinter - du hev laga dei.

18Kom i hug dette: Fienden hev spotta Herren, og eit dårleg folk hev vanvyrdt ditt namn!

19Gjev ikkje turtelduva di til den mordfuse flokken, gløym ikkje æveleg flokken av dine armingar!

20Sjå til pakti! For løynkrokane i landet er fulle av valds-bøle.

21Lat ikkje den nedtrykte ganga burt med skam, lat den arme og fatige lova ditt namn!

22Statt upp, Gud, før di sak! Kom i hug at du vert spotta av dåren heile dagen!

23Gløym ikkje røysti åt dine fiendar, ståket frå dine motstandarar, som alltid stig upp!