Jesaja 8 - Bibel 1938 - Bibelselskapet(Bibel1938)

Herren byd profeten å skriva upp so vitne ser det, at Syrarriket og Israelsriket snart skal verta tynt av assyrarane, og å gjeva sonen han hev fenge, eit namn som same spådomen ligg i, 1-4. So forkynner Herren gjenom profeten at assyrarane skal fløyma inn yver båe riki, til straff for vantrui åt Israel og Juda, 5-8. Men profeten er viss på at Herren i denne og i all naud vil vera med landet sitt og gjera meinrådene åt heidningfolki um inkje, 9.10. For Herren hev i ei syn sagt til profeten og alle truande at dei skal sleppa all otte for jordiske maktar og ottast einast han. Dei som det gjer, vil han verna, dei andre gjeng til grunns, 11-15. So bed profeten Herren at han vil prenta det ordet som er openberra, inn i hjarto på læresveinane hans; sjølv vonar han på Herren, endå um han ei tid løyner si åsyn for folket sitt; alt dei namni som han og sønene hans ber, er varsel um at Herren vil frelsa folket; dei truande skal ikkje søkja kunnskap um framtidi hjå spåmenner, men halda seg til Herrens ord; dei som ikkje vil gjera det, skal få røyna harde refsingar, 16-22.

1Og Herren sa til meg: Tak deg ei stor tavla og skriv på henne med vanleg skrift: Brå-herfang, snøgg-ran!

4For fyrr guten kann segja far og mor, skal dei bera rikdomane i Damaskus og herfanget frå Samaria fram for Assur-kongen.

5Og Herren tala framleides til meg og sa:

6Av di dette folket vanvyrder Siloahvatnet, som renn so stilt, og gleder seg med Resin og Remaljasonen,

7sjå, difor let Herren koma yver dei det stride og veldige vatnet frå elvi - Assur-kongen og all hans herlegdom - og ho stig yver alle trømane og fløymer yver alle strendene sine.

8Ho trengjer seg inn i Juda, fløder yver og kjem veltande og når folk til halsen, og med sine utbreidde venger fyller ho ditt land, so vidt som det er, Immanuel!

11For so sa Herren til meg då handi hans greip meg med makt, og han vara meg imot å gagna same vegen som dette folket:

12De skal ikkje kalla samansverjing alt det som dette folket kallar samansverjing, og ikkje ottast og ikkje skjelva for det som det ottast.

21so skal dei flakka um i landet plaga og hungrande, og i sin hunger skal dei harmast og banna sin konge og sin Gud. Dei skal skoda upp,