Salmane 106 - Bibel 1938 - Bibelselskapet(Bibel1938)

Songaren prisar Gud for hans endelause godleik mot alle som legg vinn på rettferd, og bed at han må få lut i den frelsa folket ventar på, 1-5. Botferdig sannar han i namnet åt folket at det hev synda storleg mot sin nådige Gud ved utakksemd, ulydnad og fråfall, fyrst i Egyptarland, so gong på gong i øydemarki og til sist i Kana'ans-landet, so Herren hev lote gjeva dei i hendene på heidningane, som trælkar det, 6-43. Men endå folket hev vore trassigt, hev Herren mange gonger berga det or naudi, når det ropa til han; difor bed han Herren berga det frå heidningane no og, 44-47.

1Halleluja! Prisa Herren, for han er god, hans miskunn varer æveleg.

21Dei gløymde Gud, sin frelsar, som hadde gjort store ting i Egyptarland,

22undergjerningar i Kams land, skræmelege ting ved Raudehavet.

29og dei vekte harm ved si åtferd, og ei sott braut inn millom dei.

30Då stod Pinehas fram og heldt dom, og sotti stana;

34Dei øydela ikkje dei folki som Herren hadde tala med dei um,

38og dei rende ut skuldlaust blod, blod av sine søner og døtter, som dei ofra til Kana'ans avgudar, og landet vart vanhelga med blod.

39Dei vart ureine ved sine gjerningar og dreiv hor ved si åtferd.