Salmane 104 - Bibel 1938 - Bibelselskapet(Bibel1938)

Songaren lovar Herren, som viseleg hev laga alt det han skapte dei fire fyrste skapingsdagane, til bate for menneske og dyr - dei som vart skapte femte og sette dagen - og som gjev desse skapningane alt det dei treng til føda og liv, 1-30. Til slutt ynskjer han at alle skapningar må æra Herren, den allmektige Gud, so som han sjølv vil gjera heile sitt liv, og at dei ugudlege, som ikkje vil gjera det, må verta utrudde av jordi, 31-35.

1Lova Herren, mi sjel; Herre min Gud, du er ovleg stor, i høgd og herlegdom er du klædd.

2Han sveiper seg i ljos som i eit klædeplagg, han spanar ut himmelen som ein tjeldduk,

27Alle ventar dei på deg, at du skal gjeva dei føda i si tid.