Salmane 37 - Bibel 1938 - Bibelselskapet(Bibel1938)

David bed dei gudlege lata vera å ovunda dei ugudlege, når dei ser at det gjeng dei godt, medan dei sjølve lyt lida trengsla; dei skal tolugt venta på Herren og leggja vinn på det som godt er; han grunngjev denne formaningi med at lukka åt dei ugudlege varer berre ei stutt tid og ender med undergang, medan dei gudlege til slutt fær ei æveleg velsigning, 1-40.

1Av David. / Vreidast ikkje yver illgjerningsmennene, harmast ikkje på dei som gjer urett!

23Herren gjer ein manns steg faste, og han hev hugnad i hans veg.

24Når han snåvar, stuper han ikkje; for Herren styd hans hand.

28For Herren elskar rett og forlet ikkje sine trugne; til æveleg tid vert dei haldne uppe. Men avkjømet åt dei ugudlege vert utrudt.

29Dei rettferdige skal erva landet og bu i det til æveleg tid.

30Rettferdig manns munn talar visdom, og hans tunga segjer det som rett er.