Job 31 - Bibel 1938 - Bibelselskapet(Bibel1938)

Job vitnar på høgtidsam vis at hans liv hev vore ulastande i alle måtar; difor er det ikkje syndene hans som er årsak til det usæle tilstandet hans. Han hev akta seg vel for all urein trå; for han veit at Gud ser alt og straffar den ugudlege, 1-4. Han hev flytt alt fals og halde sine hender reine, 5-8. Han hev ikkje skjemt kona åt næsten sin; slikt skjemdarverk fører til undergang, 9-12. Han hev vyrdt retten åt trælen sin, av di han veit at trælen og er ein Guds skapning, 13-15. Han hev ikkje vore hardhjarta mot den fatige og hjelpelause og endå mindre nytta sin vyrdnad til å fara fram med vald mot han, 16-23. Han hev ikkje sett si lit til sine skattar eller fare med avgudsdyrking, 24-28. Han hev ikkje gledt seg når ulukka råma fiendane hans, og ikkje ynskt dei dauden, 29.30. Han hev ikkje stengt si dør for nokon, 31.32. Ikkje hev han heller løynt nokor synd av otte for folkedomen, 33.34. Han ynskjer han kunde leggja si sak fram for Gud; han er viss på at han då vilde verta frikjend, 35-37. Han vissar til sist at han ikkje hev vunne eigedomane sine med urettferd eller vald, 38-40.

1Eg hadde gjort ei pakt med augo mine; eg skulde ikkje skygna etter nokor møy.

11For sovore er skjemdarferd, ei misgjerd som fortener refsing;

19Kunde eg sjå ein stakkar utan klæde eller ein fatig utan yverplagg?

20Laut ikkje lendene hans signa meg, når han fekk verma seg med ull av mine sauer?

21Hev eg lyft handi mot den farlause, av di eg visste retten gav meg medhald?

22Gjev då mi herd lyt losna or sin led, og gjev min arm lyt brotna frå si skål!

23For eg var ovleg redd Guds straff, og mot hans velde vann eg inkje.

24Hev eg vel sett mi von til gullet og kalla gullklumpen mi tiltru?

28Nei, det og hadde vore misgjerd som fortente straff; for dermed neitta eg då Gud der uppe.

36Då tok eg henne visst og sant på oksli, eg feste henne på mitt hovud som ei kruna;

37eg svara han for alle mine steg, og som ein fyrste steig eg fram for han.

38Dersom min åker klagar meg, og alle foror på han græt,

39åt eg hans grøda utan vederlag, og bles eg livet ut for eigarmannen,

40so lat det veksa klunger der for kveite, og ugras der eg sådde bygg! / Her endar Jobs tale.