Salmane 130 - Bibel 1938 - Bibelselskapet(Bibel1938)

Songaren let Israel, som er i stor trengsla, naudbeda Herren um syndeforlating og utfriing or naudi, 1-4, og segjer at han stundar etter og vonar på frelsa, 5.6. Til slutt manar han folket til å venta på Herren framleides; han skal visseleg løysa det frå alle synder, 7.8.

1Ein song til høgtidsferdene. / Or djupet ropar eg på deg, Herre!Sal 69,3

2Herre, høyr mi røyst, lat dine øyro akta på mi bønerøyst!

3Dersom du, Herre, vil gøyma på misgjerningar, Herre, kven kann då standa?Job 14,17; Hos 13,12; Sal 143,2

4For hjå deg er forlatingi, so dei skal ottast deg.Dan 9,9

5Eg vonar på Herren, mi sjel vonar, og eg ventar på hans ord.Sal 27,14

6Mi sjel ventar på Herren meir enn vaktmenner på morgonen, vaktmenner på morgonen.

7Venta på Herren, Israel! For hjå Herren er nåden, og stor utløysing er hjå han,

8og han skal løysa Israel frå alle deira misgjerningar.