Mika 7 - Bibel 1938 - Bibelselskapet(Bibel1938)

Profeten klagar i namnet åt dei truande yver den ålmenne og djupe skaden i folket og forkynner det straff, 1-6. Han skodar i åndi korleis folket i utlægdi vender um til Herren og ventar tolmodigt på hans frelsa, 7-10, og spår at Sion skal reisast upp att og vidast ut, med di heidningfolki frå alle kantar skal strøyma inn i det, men fyrst etter at straffi er fullførd, 11-13. Profeten bed um at Herrens lovnad må verta uppfyllt, og lovar og takkar Herren for den truskap og miskunn han vil visa folket sitt, 14-20.

1Usæl eg! For meg hev det gjenge som når sumarfrukti er innhausta, som når ettersankingi etter vinhausten er slutt: det finst ikkje ei druva til å eta, ikkje ei einaste tidleg-fika som eg hev hug på.

2Den gudlege er burtkomen or verdi, og det finst ingen ærleg mann millom menneski; alle i hop ligg dei på lur etter blod, kvar mann vil fanga bror sin i garnet sitt.

5Tru ikkje på nokon som stend deg nær, lit ikkje på nokon ven! For henne som ligg i famnen din, må du vakta din munns dører!

13Men landet skal verta ei audn for deira skuld som bur der, til løn for deira gjerningar.