Job 9 - Bibel 1938 - Bibelselskapet(Bibel1938)

Job sannar at eit menneske ikkje kann hava rett mot Gud, han som er allvis og allmektig, 1-13. Korleis skulde han våga å gjeva seg i strid med Gud, som berre vilde knusa han i sitt agelege velde, 14-20. Like vel vil han segja fritt at Gud let den gode lida tilliks med den vonde og ofte let den ugudlege få makti, 21-24. Hans eigen lagnad syner at Gud ikkje vil fara annarleis med han enn med den ugudlege; alt hans strev med å prova at han er skuldlaus, vil vera fåfengt, og nokon skilsmann millom Gud og han finst det ikkje; vilde Gud taka riset frå han og ikkje møta han med sitt agelege velde, so skulde han tala si sak utan otte, 25-35.

1Då tok Job til ords og sa:

2Eg veit for visst at det er so; korleis kann mannen hava rett mot Gud?

3Um han var huga på å andordast med Gud - han kunde ikkje svara eitt til tusund.

4Vis som han er og sterk i velde - kven trassa han og slapp vel frå det,

5han som flyt fjell fyrr dei veit av det, og velter dei når han er vreid,

6som skakar jordi, so ho vik frå staden sin, og hennar stolpar skjelv,

7han som byd soli, so ho ikkje renn, og som set segl for stjernone,

8som spanar himmelen ut åleine og skrid fram yver havsens toppar,

10han som gjer store, uransakelege verk, so mange under at dei kann 'kje teljast?

25Snøggare enn lauparen fór mine dagar, dei flaug av stad, men aldri såg dei nokor lukka;