Domarane 16 - Bibel 1938 - Bibelselskapet(Bibel1938)

Samson kjem til Gasa; filistrane vil slå han i hel; han tek byportane og ber dei burt, 1-3. Han legg hug til Dalila; umsider fær ho han til å segja kvar han styrken sin frå, og let ein mann raka håret av han, 4-20. Filistarane tek han, sting ut augo på han og set han til å gjera trælearbeid; medan dei held fest, riv han ned huset dei er samla i, og døyr saman med ei mengd med filistarar, 21-31.

1Ein gong kom Samson til Gasa; der fekk han sjå ei skjøkja, og gjekk inn til henne.

2Då det spurdest bland folket i Gasa at Samson var komen der, ringa dei han inne og lurde på han innmed byporten heile natti, men heldt seg elles rolege med natti var. Dei tenkte: Me vil bia til det dagast; då skal me slå han i hel.

6So sa Dalila til Samson: Kjære, seg meg kvar du hev den store styrken din frå, og korleis du kann bindast, so ein fær døyvt deg!

7Samson svara: Dersom dei bind meg med sju rå senestrenger som ikkje hev vorte turre, so veiknar eg og vert som eit anna menneske.

8Då kom filistarhovdingane upp til henne med sju rå senestrenger som ikkje hadde vorte turre; dei batt ho han med,

9og i kammerset hadde ho folk sitjande og lura. So ropa ho: Filistarane er yver deg, Samson! Då sleit han sund strengene som ein strytråd brest når han kjem innåt elden, og ingen fekk vita kvar han hadde styrken sin frå.

10So sa Dalila til han: Du hev narra meg og loge for meg! Kjære, seg meg no korleis du kann bindast!

11Han svara: Dersom dei bind meg vel med nye reip som aldri hev vore bruka til noko, so veiknar eg og vert som eit anna menneske.

12So tok Dalila nye reip og batt han med og ropa: Filistarane er yver deg, Samson! Og i kammerset sat det folk og lurde. Men han sleit reipi av armane sine som det var tråd.

13Då sa Dalila til han: Til dessa hev du narra meg og loge for meg! Seg no korleis du kann bindast! Han svara: Dersom du vev dei sju hårflettene mine i hop med varpet i veven.

14So slo ho dei fast med vevskeii og ropa: Filistarane er yver deg, Samson! Då vakna han or svevnen og rykte ut både vevskeii og varpet.

15So sa ho til han: Korleis kann du segja du hev meg kjær når du ikkje hev tiltru til meg? No hev du narra meg tri gonger og ikkje sagt meg kvar du hev den store styrken din frå.

16Som ho no tagg og truga dag etter dag og aldri let han få fred, vart han so leid seg at han vilde mest døy,