2. Krønikebok 18 - Bibel 1938 - Bibelselskapet(Bibel1938)

Josafat kjem i giftarskyldskap med den gudlause Akab, gjestar han og let seg eggja til å fara i herferd i lag med han, 1-3. Han vil fyrst spyrja Herren, men er ikkje nøgd med profetane åt Akab. So hentar dei Mika; han spår annarleis og råder kongane frå å fara i herferdi, men dei dreg mot syrarane like vel, 4-28. Josafat kjem i fåre, ropar til Herren og vert berga; Akab let livet, 29-34.

1Josafat vann stor rikdom og æra. Han kom i giftarskyldskap med Akab,

21Åndi svara: Eg vil fara ut og vera ei ljugarånd i munnen på alle profetane hans. Då sa Herren: Ja, du kann få dåra han, og det skal lukkast for deg og; far ut og gjer so!

22So no hev Herren lagt ei ljugarånd i munnen på alle desse profetane dine; men sjølv hev han varsla deg ei ulukka.

23Då steig Sedekias, son åt Kena'ana fram og slo Mika på kinni og sa: Kva veg hev Herrens Ande fare frå meg for å tala med deg?Joh 18,22; Apg 23,2

24Mika svara: Det skal du få sjå den dagen du lyt røma frå rom til rom og leita etter ei gøymsla.

25Då sa Israels-kongen: Tak Mika og før han burt att - til Amon, byhovdingen, og Joas, kongssonen,

26og seg: So segjer kongen: Set han i fangehuset og lat han leva på fangekost til eg kjem att med heilo!2 Krøn 16,10

27Mika sa: Skulde det henda at du kjem heim att med heilo, so hev ikkje Herren tala gjenom meg. Og han la til: Høyr dette, de folk, alle saman!

28So drog Israels-kongen og Josafat, Juda-kongen, upp til Ramot i Gilead.1 Kong 22,29-40

29Og Israels-kongen sa til Josafat: Eg vil klæda meg ut og so ganga i striden; men hav du på deg den vanlege bunaden din. So klædde han seg ut, Israels-kongen, og dei gjekk i striden.

30Men syrarkongen hadde sagt til hovdingane for vognheren sin: De skal ikkje taka på nokon, anten liten eller stor, anna berre på Israels-kongen.

31Som no vognhovdingane såg Josafat, tenkte dei det var Israels-kongen, og dei styrmde kring han og vilde taka på han. Då sette Josafat i eit høgt rop, og Herren hjelpte han - Gud vende dei burt frå han.

32For då vognhovdingane såg at det ikkje var Israels-kongen, drog dei seg burt ifrå han att.

33Medan dette stod på, var det ein mann som spente bogen og skaut på måfå og råka Israels-kongen millom brynjestakken og brynja. Då sa han til vognstyraren: Snu og køyr meg ut or heren! Eg er såra.2 Krøn 35,23

34Men striden auka på den dagen, og Israels-kongen heldt seg uppreist i vogni midt imot syrarane alt til kvelds; men soleglads bel døydde han.