2. Samuelsbok 1 - Bibel 1938 - Bibelselskapet(Bibel1938)

Ein amalekit kjem til David med bod um at Saul er fallen, og segjer at han sjølv hev drepe han; David let ein av sveinane sine drepa mannen, 1-16. David kved eit syrgjekvede yver Saul og Jonatan, 17-27.

1Etter Saul hadde slokna, gjekk det so til at då David hadde vunne yver amalekitane og var komen heim att til Siklag, heldt han seg i ro der tvo dagar.

19Din prydnad, Israel, ligg drepen på haugane dine; ai ei, at kjempone laut falla!

20Fortel det ikkje i Gat, ber ikkje fagnadbod um det i Askalongatone, so ikkje filistardøtterne skal gleda seg og døtterne åt dei u-umskorne jubla!

21De Gilboafjell! Gjev det aldri må falla dogg eller regn på dykk, at der aldri må vera åkrar som ber offergåvor! For der vart helte-skjoldar sulka med blod, skjolden åt Saul, usmurd med olje.

22Frå blodet åt falne, frå kjøtet åt kjempor veik Jonatans boge aldri attende, aldri kom Sauls-sverdet att med ugjort.

23Saul og Jonatan, elskelege og milde i livet, dei vart ikkje skilde i dauden heller; snøggare var dei enn ørnar, sterkare var dei enn løvor.1 Sam 20,2

24Israels døtter! Gråt for Saul, han som klædde dykk yndeleg i purpur og feste gullsylgjor på bunaden dykkar!

25Ai ei, at kjempone laut falla i striden! Jonatan ligg drepen på haugane dine!

26Sårt syrgjer eg deg, Jonatan, bror min! Du var meg so inderleg kjær; din kjærleik var meg dyrare enn kvinne-elsk.1 Sam 18,3; 19,1

27Ai ei, at kjempone laut falla, at båe stridssverdi laut øydast!