2. Samuelsbok 18 - Bibel 1938 - Bibelselskapet(Bibel1938)

David skifter folket millom Joab og Abisai og Ittai og bed dei fara varleg med Absalom, 1-5. Heren åt Absalom taper; Sjølv vart han hangande i ei terebinte; Joab og våpensveinane hans drep han. Absalom hadde reist ein minnestein åt seg i Kongedalen, 6-18. Akima'as og ein kusit kjem til David med tidend um sigeren og um at Absalom er drepen; David tek det ovende tungt at han hev mist son sin, 19-33.

1David mynstra herfolket sitt og sette hovdingar yver dei, sume yver tusund mann og sume yver hundrad mann.

2So sende han dei av stad, ein tridjepart under Joab, ein tridjepart under Abisai Serujason, bror åt Joab, og ein tridjepart under Ittai frå Gat. Og kongen sa til folket: Eg vil draga ut i striden i lag med dykk.

22Men Akima'as Sadoksson tok til ords att og sa til Joab: Det fær ganga som det kann - eg vil gjerne få springa av stad eg og, etter kusiten! Joab svara: Kvifor vil du det, guten min? Dette er då ikkje noko fagnadbod, som du kann venta løn for.

23Han sa: Det lyt ganga som det kann; eg spring av stad. Joab sa: So spring då! So sprang Akima'as av stad burtetter vegen som ber gjenom Jordansletta og kom fyre kusiten.

24Medan sat David i portromet. Vaktmannen gjekk uppå port-taket og burt på muren og såg utyver; då fekk han sjå ein kar som kom springande åleine.

25Vaktmannen ropa og sa frå um det til kongen. Då sa kongen. Er han åleine, so kjem han med eit fagnadbod. Karen kom næmare og næmare.

26Med ein gong fekk vaktmannen sjå ein annan kar som kom springande, og so ropa han ned til portnaren: Sjå, der kjem ein springande åleine! Kongen sa: Han og kjem med eit fagnadbod.

27Vaktmannen sa: Eg tykkjer den fyrste spring so likt Akima'as Sadoksson. Kongen svara: Han er ein god mann og kjem visst med ei god tidend.

28Akima'as ropa til kongen: Heil og sæl! So kasta han seg å gruve for kongen og sa: Lova vere Herren din Gud, at han let deg få tak på dei mennene som hadde lyft handi si mot deg, herre konge.

29Kongen spurde: Stend det vel til med guten - med Absalom? Akima'as svara: Eg såg det var eit stort uppstyr, då Joab sende den andre kongstenaren og meg, tenaren din, av stad; men eg veit ikkje kva det hadde på seg.

30Kongen sa: Gakk til sides og bia der! So gjekk hin til sides og vart standane der.

31Best det var kom kusiten. Han sa: Måtte det tekkjast deg, herre konge, og taka imot ei fagnadtidend! Herren hev i dag hjelpt deg til retten din mot alle dei som hadde reist seg mot deg.

32Kongen spurde: Stend det vel til med guten - med Absalom? Kusiten svara: Det vil eg ynskja uvenene dine, herre konge, og alle som reiser seg mot deg og vil gjera deg mein, at det må ganga dei so som det gjekk den sveinen!

33Då vart kongen so ille ved at han skalv. Han gjekk upp i høgstova yver porten og gret. Og alt medan han gjekk, ropa han: Min son Absalom! Min son, min son Absalom! Gjev eg hadde døytt i din stad. Absalom, min son, min son!