2. Kongebok 3 - Bibel 1938 - Bibelselskapet(Bibel1938)

Joram, kongen i Israelsriket, er gudlaus, 1-3. Han vil taka att Moab, som hev falle ifrå han; difor gjer han samband med Josafat og Edom-kongen, 4-8. Heren hev ikkje vatn; for Josafats skuld spår Elisa og lovar at dei skal få vatn, og at dei skal vinna yver moabitane, 9-19. Um morgonen ser moabitane vatnet og trur at det er blodet av fiendane; men då dei kjem til Israels-lægret, vert dei drepne; kongane herjar landet og kringset hovudstaden; men so ofrar Moab-kongen eldste son sin på muren, og då råmar Guds vreide sambandskongane, so dei lyt fara burt, 20-27.

1Det var i attande året av Josafats kongedøme i Judariket at Joram Akabsson fekk veldet yver Israelsriket, og han sat konge i Samaria i tolv år.

12Josafat sa: Hjå han er Herrens ord. So gjekk dei ned til han alle tri, Israels-kongen og Josafat og Edom-kongen.

13Men Elisa sa til Israels-kongen: Kva vil du meg? Gakk du til profetane åt far din og mor di! Israels-kongen svara: Tala ikkje so! Det er då Herren som hev stemnt desse tri kongane hit og vil gjeva dei i hendene på Moab-mennene.

16og han sa: So segjer Herren: Grav grop i grop utyver dalen her!

17For Herren segjer so: De skal ikkje sjå vind, og de skal ikkje sjå regn, og like vel skal denne dalen fyllast med vatn, so de fær drikka, både de sjølve og buskapen og kløvdyri dykkar.

18Men ikkje tykkjer Herren DET er nok; han vil gjeva Moab i dykkar vald.

19Kvar borg og kvar storby skal de taka, kvart aldetre skal de fella, alle vasskjeldone skal de dytta att, og kvar ein god jordteig skal de spilla med stein.

20So hende det morgonen etter, i det belet dei ber fram matofferet, at det kom vatn strøymande frå Edomleitet, so landet vart fullt av vatn.

21Det spurdest yver heile Moab at kongane var komne og vilde taka på dei, og alle som på nokor vis var våpnføre, vart utbodne og tok støde utmed landskilet.

22Men då soli rann på vatnet andre morgonen, tykte Moab-mennene at vatnet framfyre dei var raudt som blod,

23og dei ropa: Det er blod; kongane hev gjort ende på kvarandre og slege kvarandre i hel. Kom, Moab-menner! No er det herfang å få!

24Men då dei kom til Israelslægret, sprang Israels-mennene fram og rauk på dei, so dei laut røma undan. So drog Israels-mennene inn i landet og slo Moab-mennene att.

25Byane reiv dei ned; såg dei ein god åkerteig, kasta dei kvar sin stein på han og grytte han ned; kvar vasskjelda dytta dei att, og kvart aldetre felte dei - til det ikkje var att anna enn landsborgi i Kir-Hareset; den kringsette slyngjekastarane og skaut på henne.

26Då Moab-kongen såg at striden vart for hard for han, tok han med seg sju hundrad mann med dregne sverd i hand og vilde brjota seg gjenom der som Edom-kongen stod; men dei greidde det ikkje.

27So tok han eldste son sin - han som skulde verta konge etter han - og ofra han på muren til eit brennoffer. Då kom det ein stor vreide yver Israel, og dei drog burt derifrå og for heim att til sitt eige land.