Klagesongane 4 - Bibel 1938 - Bibelselskapet(Bibel1938)

Jeremia klagar yver den store elegskapen som rådde då Jerusalem var kringsett og etterpå, og som var ei straff for syndene åt dei falske profetane og prestane, 1-20. Edom gleder seg no yver Israels ulukka, men Herren skal lata si straff råka dei og; sitt eige folk skal han taka til nåde att, 21.22.

1Kor gullet vert myrkt, det finaste gullet brigda, dei heilage steinane strådde ikring på alle gatemot!

2Sions-borni, dei dyrverdige, gjæve som skiraste gullet, kor dei er haldne jamgode med leirkrukkor, med eit verk av krusmakar-hender!

3Jamvel sjakalar held fram juret, so ungane fær suga; mitt folks dotter hev vorte hjartelaus som strussen i øydemarki.

17Medan det endå stod, stirde våre dimme augo fåfengt etter hjelp; frå vårt vakttårn skygnde me etter eit folk som ikkje kunde hjelpa.

18Dei lurde på våre steg, so me ikkje kunde ganga på våre gator; det var nær innpå enden med oss, vår tid var ute, ja, vår ende var komen.

19Våre forfylgjarar var snøggare enn himmelens ørnar; burtetter fjelli elte dei oss, i øydemarki lurde dei på oss.

20Vår livsande, den Herren salva, vart fanga i deira graver - og det var um han me sa: I hans skugge skal me leva millom folki.