Jeremia 9 - Bibel 1938 - Bibelselskapet(Bibel1938)

Profeten syrgjer ikkje berre av di folket gjeng til grunns, men av di det er so fullt av vondskap, som Herren ikkje kann lata urefst, 2-9. Han varslar at landet skal verta lagt i øyde og folket verta spreidt, av di det hev vendt seg frå Herrens lov og gjeve seg burt i avgudsdyrking, 10-16, og skildrar den store sorg og armodsdom som vert då, 17-22. Til slutt legg han folket på hjarta at det ikkje må rosa seg av sin visdom, styrke eller rikdom, men berre av at det kjenner Herren og hans nådige og rettferdige styring. Hans rettferdige straff skal koma både yver jødar og heidningar, av di dei alle er framande for han, 23-26.

1Å um hovudet mitt var vatn, og auga mitt ei tårekjelda! Då skulde eg gråta dag og natt yver dei som er drepne i folket mitt.

14men fylgde sitt harde hjarta, og fylgde Ba'alane, soleis som federne deira hadde lært dei,