Salmane 77 - Bibel 1938 - Bibelselskapet(Bibel1938)

Songaren talar i namnet åt Israels-folket og segjer at det vil kalla på Gud med fast tillit, 2. I si store naud vert det freista av tvil um Guds nåde, 3-10; men med di det fær den tanken at det er Herren som hev sendt lidingane, so det lyt bera dei so lenge dei varer, søkjer det trøyst i dei store nådegjerningane som Herren i farne tider hev gjort imot dei, 11-21.

1Til songmeisteren, for Jedutun; av Asaf; ein salme. /

2Eg ropar til Gud, og eg vil skrika; eg ropar til Gud, og han vil venda øyra til meg.

3Den dagen eg er i naud, søkjer eg Herren; um natti retter eg ut handi, og ho vert ikkje trøytt, mi sjel vil ikkje lata seg trøysta.

4Eg vil koma Gud i hug og sukka; eg vil tenkja etter, og mi ånd ormektast. Sela.

5Du held augo mine opne i nattevaktene; eg er uroleg og talar ikkje.

6Eg tenkjer på fordoms dagar, på lengst framfarne år.