Salmane 31 - Bibel 1938 - Bibelselskapet(Bibel1938)

David bed i fast tillit til Gud - som fyrr hev synt han sin nåde - um frelsa i den store naudi han er stadd i av di fiendane sit etter han, 2-9. Han skildrar si trengsla og vanæra, og naudbed på nytt Herren at han må frelsa han frå dei ugudlege fiendane og gjera ende på dei, 10-19. I vissa um at han er bønhøyrd, prisar han Herren for di han vernar dei som ottast han, 20-23, og manar til slutt alle gudlege til å elska Herren og vera hugheile i trui på han, 24.25. / Når David vert forfylgd av den ugudlege verdi, er han både i sine lidingar og i måten han ber dei på, eit fyrebilete på Messias.

1Til songmeisteren; ein salme av David.

2Herre, eg flyr til deg; lat meg aldri i æva verta til skammar! Frels meg ved di rettferd!

17Lat di åsyn lysa yver din tenar, frels meg ved di miskunn!