Galatabréfið 1 - Biblían (2007)

Kveðja

1Páll postuli − ekki sendur af mönnum né að tilhlutun manns heldur að tilhlutun Jesú Krists og Guðs föður sem uppvakti hann frá dauðum −

2og allir trúaðir, sem með mér eru, heilsa söfnuðunum í Galatalandi.

3Náð sé með yður og friður frá Guði föður og Drottni vorum Jesú Kristi

4sem gaf sjálfan sig fyrir syndir okkar til þess að frelsa okkur frá hinni yfirstandandi vondu öld samkvæmt vilja Guðs vors og föður.

5Honum sé dýrð um aldir alda. Amen.

Ekkert annað fagnaðarerindi

6Mig furðar að þið svo fljótt látið snúast frá honum sem kallaði ykkur í náð Krists til annars konar fagnaðarerindis.

7Það er þó ekkert fagnaðarerindi heldur eru einhverjir að trufla ykkur og vilja umhverfa fagnaðarerindinu um Krist.

8En þótt jafnvel ég eða engill frá himni færi að boða ykkur annað fagnaðarerindi en það sem ég hef boðað ykkur, þá sé hann bölvaður.

9Eins og ég hef áður sagt, eins segi ég nú aftur: Ef nokkur boðar ykkur annað fagnaðarerindi en það sem þið hafið numið þá sé hann bölvaður.

10Er ég nú að reyna að sannfæra menn eða Guð? Er ég að leitast við að þóknast mönnum? Ef ég væri enn að þóknast mönnum þá væri ég ekki þjónn Krists.

Köllun Páls

11Það læt ég ykkur vita, bræður mínir og systur, að fagnaðarerindið, sem ég hef boðað, er ekki mannaverk.

12Ekki hef ég tekið við því af manni né látið kenna mér það heldur hefur Jesús Kristur opinberað mér það.

13Þið hafið heyrt um hegðun mína áður fyrri í gyðingdóminum, hversu ákaflega ég ofsótti kirkju Guðs og vildi eyða henni.

14Ég fór lengra í gyðingdóminum en margir jafnaldrar mínir meðal þjóðar minnar og var miklu vandlátari um erfikenningu forfeðra minna.

15En þegar Guði, sem hafði útvalið mig frá móðurlífi og af náð sinni kallað,

16þóknaðist að opinbera mér son sinn til þess að ég boðaði heiðingjunum fagnaðarerindið um hann, þá ráðgaðist ég ekki við neinn mann.

17Ekki fór ég heldur upp til Jerúsalem til þeirra sem voru postular á undan mér, heldur fór ég jafnskjótt til Arabíu og sneri svo aftur til Damaskus.

18Það var fyrst eftir þrjú ár að ég fór upp til Jerúsalem til að ráðgast við Kefas og dvaldist hjá honum hálfan mánuð.

19Ég sá engan af hinum postulunum nema Jakob, bróður Drottins.

20Guð veit að ég lýg því ekki sem ég skrifa ykkur.

21Síðan kom ég í héruð Sýrlands og Kilikíu.

22Kristnu söfnuðirnir í Júdeu þekktu mig ekki í sjón.

23Þeir höfðu einungis heyrt sagt: „Sá sem áður ofsótti okkur boðar nú trúna sem hann áður vildi eyða.“

24Og þeir vegsömuðu Guð vegna mín.