Jeremía 48 - Biblían (2007)

Gegn Móab: Eyðing Móabs

1Um Móab.

Svo segir Drottinn hersveitanna, Guð Ísraels:

Vei, Nebó, hún er lögð í eyði, Kirjataím fallin,

virkið er orðið til skammar, lagt í rúst,

2vegsemd Móabs er horfin.

Í Hesbon brugguðu menn ill ráð gegn ríkinu:

„Komið, upprætum þá sem þjóð.“

Madmen, þú munt einnig þagna, sverðið eltir þig.

3Heyrið kveinið frá Hórónaím, eyðing og tortíming.

4Móab er molaður, kveinin heyrast allt til Sóar.

5Menn ganga grátandi upp stíginn við Lúkít,

á veginum niður til Hórónaím

heyrast skelfingaróp vegna tortímingarinnar.

6Flýið, bjargið lífi yðar,

verðið sem villiasnar í eyðimörkinni.

7Þar sem þú treystir eigin verkum og auði

verður þú unnin,

Kamos mun fara í útlegð

ásamt prestum sínum og höfðingjum.

8Eyðandinn ræðst á sérhverja borg,

engin borg mun bjargast.

Dalurinn verður eyddur

og sléttunni spillt

eins og Drottinn hefur sagt.

9Reisið minnisstein yfir Móab

því að honum verður tortímt,

borgirnar verða lagðar í auðn,

enginn mun búa þar framar.

10Bölvaður sé sá sem hikar við að vinna verk Drottins.

Bölvaður sé sá sem synjar sverði sínu um blóð.

11Móab naut friðar frá æsku,

hann hvíldi í næði eins og vín á dreggjum.

Honum var ekki hellt úr einu keri í annað

og hann fór aldrei í útlegð.

Því varðveitti hann bragð sitt

og ilmurinn breyttist ekki.

12Þeir dagar koma, segir Drottinn,

þegar ég sendi menn til að hella úr honum,

þeir munu tæma ker hans, brjóta krukkur hans.

13Móab verður smánaður af Kamos

eins og Ísraelsmenn voru smánaðir af Betel sem þeir treystu.

14Hvernig getið þér sagt: „Vér erum hetjur,

hraustir hermenn?“

15Eyðandi Móabs heldur upp eftir gegn borgum hans

en blómi æskumanna hans fer niður eftir og verður slátrað,

segir konungurinn, Drottinn hersveitanna er nafn hans.

16Tortíming Móabs er í nánd,

ógæfan dynur brátt yfir hann.

17Sýnið honum samúð, nágrannar hans,

og allir sem þekkið nafn hans.

Segið: „Hvers vegna brast hinn sterki stafur,

hinn dýrlegi veldissproti?“

Frásögn flóttamannanna

18Stíg niður úr vegsemdinni, sestu í skarnið,

dóttir, sem býrð í Díbon,

því að eyðandi Móabs heldur gegn þér

og brýtur varnarvirki þín.

19Þú sem býrð í Aróer,

gakktu út á götuna og horfðu í kringum þig,

spyrðu flóttamanninn og konuna sem komist hefur undan: „Hvað gerðist?“

20Móab var niðurlægður, já, niðurbrotinn.

Grátið og kveinið.

Kunngjörið við Arnon:

Móab hefur verið eytt.

21Refsidómur kom yfir sléttlendið,

yfir Hólon, Jahsa og Mefaat,

22yfir Díbon, Nebó og Bet-Díblataím,

23yfir Kirjataím, Bet-Gamúl og Bet-Meon,

24yfir Keríót og yfir Bosra,

yfir allar borgir í Móab, nær og fjær.

25Horn Móabs var höggvið af,

armur hans brotinn, segir Drottinn.

26Gerið Móab drukkinn

því að hann hefur hreykt sér gegn Drottni,

hann skal því spýja og verða að athlægi.

27Varð Ísrael þér ekki aðhlátursefni?

Var hann gripinn meðal þjófa

fyrst þú skekur þig háðslega

í hvert skipti sem þú nefnir hann?

28Flýið borgirnar, setjist að í klettunum,

þér, sem búið í Móab,

farið að eins og dúfan

sem gerir sér hreiður í klettum, í gapandi gjá.

Hroki Móabs

29Vér höfum heyrt um hroka Móabs,

hann er fram úr hófi hrokafullur.

Um hroka hans og stolt höfum vér heyrt,

um dramb hans og ofmetnað.

30Ég veit sjálfur um oflæti hans, segir Drottinn,

marklaus gífuryrði og einskisverð verk.

31Þess vegna græt ég yfir Móab,

ég harma allan Móab,

kveina yfir fólkinu í Kír-Heres.

32Ég græt meira yfir þér, vínviður í Síbma,

en yfir Jeser,

greinar þínar héngu út yfir hafið,

þær náðu til Jeser.

Eyðandinn kastaði sér yfir uppskeru þína

af ávöxtum og víni.

33Fögnuður og gleði er horfin

úr víngörðunum og úr Móabslandi.

Vínið er þorrið í vínpressunum,

enginn treður þær lengur,

fagnaðarópin eru þögnuð.

34Kveinið frá Hesbon og Eleale glymur til Jahas, menn æpa frá Sóar til Hórónaím og Eglat-Selisía, já, vatnsfarvegurinn við Nimrím breytist í eyðimörk.

35Ég mun hindra, segir Drottinn, að Móab færi brennifórnir á fórnarhæðinni og kveiki guðum sínum fórnareld.

36Hjarta mitt titrar vegna Móabs eins og flaututónn og hjarta mitt titrar eins og flaututónn vegna fólksins frá Kír-Heres því að það hefur misst það sem eftir var af eigum þess.

37Sérhvert höfuð er rakað, hvert skegg hefur verið skorið af, á hverjum handlegg eru skinnsprettur, um lendarnar hærusekkur.

38Á hverju þaki og hverju torgi í Móab heyrist harmagrátur því að ég hef mölbrotið Móab eins og gagnslaust leirker, segir Drottinn.

39Æ, hversu niðurbrotinn er hann. Hversu skammarlega sneri Móab baki í fjandmennina og flýði. Og Móab er orðinn til athlægis og skelfingar öllum nágrönnum sínum.

Dómur yfir Móab

40Svo segir Drottinn:

Óvinurinn kemur svífandi eins og örn

og þenur vængina út yfir Móab.

41Borgirnar eru unnar,

fjallavirkin fallin,

þann dag líður köppunum í Móab

eins og konu í barnsnauð.

42Móab verður afmáður,

hann verður ekki þjóð framar

því að hann hreykti sér gegn Drottni.

43Geigur, gryfja og gildra ógna þér

sem býrð í Móab, segir Drottinn.

44Sá sem flýr geiginn

fellur í gryfjuna,

sá sem kemst upp úr gryfjunni

lendir í gildrunni.

Já, þetta sendi ég yfir Móab

árið sem hann verður dreginn til ábyrgðar.

45Í skugga Hesbons standa örmagna flóttamenn

en eldur brýst út úr Hesbon,

borg Síhons stendur í ljósum logum.

Eldurinn sleikir þunnvanga Móabs,

hvirfil hávaðamannanna.

46Vei þér, Móab.

Þú, þjóð Kamoss, ert glötuð.

Synir þínir eru hraktir í útlegð,

dætur þínar teknar til fanga.

47Því næst mun ég snúa högum Móabs, segir Drottinn.

Hér lýkur dómsorðunum yfir Móab.