Síðara Korintubréf 11 - Biblían (2007)

Páll og falspostularnir

1Ég vildi að þið umbæruð dálitla fávisku hjá mér. Vissulega gerið þið það.

2Ég vakti yfir ykkur með afbrýði eins og Guð því að ég hef fastnað ykkur einum manni, Kristi, og vil leiða fram fyrir hann hreina mey.

3En ég er hræddur um að eins og höggormurinn tældi Evu með flærð sinni, svo kunni og hugsanir ykkar að spillast og leiðast burt frá einlægri og hreinni tryggð við Krist.

4Því að ef einhver kemur og prédikar annan Jesú en ég hef prédikað eða þið fáið annan anda en þið hafið fengið eða annað fagnaðarerindi en þið hafið tekið á móti, þá umberið þið það mætavel.

5Ég álít mig þó ekki í neinu standa hinum stórmiklu postulum að baki.

6Þótt mig bresti mælsku brestur mig samt ekki þekkingu og við höfum á allan hátt birt ykkur hana í öllum greinum.

7Eða drýgði ég synd þegar ég boðaði ykkur fagnaðarerindið ókeypis og gerði lítið úr sjálfum mér til þess að það mætti upphefja ykkur?

8Aðra söfnuði rúði ég og tók mála af þeim til þess að geta þjónað ykkur og er ég var hjá ykkur og leið þröng varð ég þó ekki neinum til byrði

9því að úr skorti mínum bættu bræðurnir er komu frá Makedóníu. Og í öllu varaðist ég að verða ykkur til þyngsla og mun varast.

10Svo sannarlega sem sannleiki Krists býr í mér, enginn í héruðum Akkeu skal geta fengið mig til að hætta að hrósa mér af þessu.

11Hvers vegna? Er það af því að ég elska ykkur ekki? Nei, Guð veit að ég geri það.

12En ég mun ekki bregða út af vana mínum til þess að gefa þeim ekki tilefni sem færis leita til þess að vera jafnokar mínir í því sem þeir stæra sig af.

13Því að slíkir menn eru falspostular, svikulir verkamenn er taka á sig mynd postula Krists.

14Og ekki er það undur því að Satan sjálfur tekur á sig ljósengilsmynd.

15Það er því ekki mikið þótt þjónar hans taki á sig mynd réttlætisþjóna. Afdrif þeirra munu verða samkvæmt verkum þeirra.

Mannraunir postulans

16Enn segi ég: Ekki álíti neinn mig fávísan. En þó svo væri lofið mér þá að vera það til þess að ég geti líka hrósað mér dálítið.

17Það sem ég tala nú, þegar ég tek upp á að hrósa mér, tala ég ekki eins og Drottinn vill að ég tali heldur eins og í heimsku.

18Með því að margir hrósa sér af sínum mannlegu afrekum vil ég einnig hrósa mér svo

19því að fúslega umberið þið hina fávísu svo vitur sem þið eruð.

20Þið umberið það þótt einhver hneppi ykkur í ánauð, nái ykkur á sitt vald, þótt einhver beiti ykkur klækjum og arðræni ykkur, þótt einhver lítilsvirði ykkur og slái ykkur í andlitið.

21Ég segi það mér til minnkunar að í þessu hef ég sýnt mig veikan.

En þar sem aðrir láta drýgindalega − ég tala fávíslega − þar geri ég það líka.

22Eru þeir Hebrear? Ég líka. Eru þeir Ísraels niðjar? Ég líka. Eru þeir Abrahams niðjar? Ég líka.

23Eru þeir þjónar Krists? − Nú tala ég eins og vitfirringur! − Ég fremur. Meira hef ég unnið, oftar verið í fangelsi, fleiri högg þolað og oft dauðans hættu.

24Af Gyðingum hef ég fimm sinnum fengið höggin þrjátíu og níu,

25þrisvar verið húðstrýktur, einu sinni verið grýttur, þrisvar beðið skipbrot, verið sólarhring í sjó.

26Ég hef verið á sífelldum ferðalögum, komist í hann krappan í ám, lent í háska af völdum ræningja, í háska af völdum samlanda og af völdum útlendinga. Ég hef lent í háska í borgum og í óbyggðum, á sjó og meðal falsbræðra.

27Ég hef stritað og erfiðað, átt margar svefnlausar nætur, verið hungraður og þyrstur og iðulega fastað og ég hef verið kaldur og klæðlaus.

28Og ofan á allt annað bætist það sem mæðir á mér hvern dag, áhyggjan fyrir öllum söfnuðunum.

29Hver er sjúkur án þess að ég sé sjúkur? Hver hrasar án þess að ég líði?

30Ef ég á að hrósa mér vil ég hrósa mér af veikleika mínum.

31Guð og faðir Drottins Jesú, sem blessaður er að eilífu, veit að ég lýg ekki.

32Í Damaskus setti landshöfðingi Areta konungs vörð um borgina til þess að handtaka mig.

33En gegnum glugga var ég látinn síga út fyrir múrinn í körfu og slapp þannig úr höndum hans.