Jesaja 5 - Biblían (2007)

Ástarkvæði um víngarð

1Ég vil kveða um ástvin minn,

ástarkvæði um víngarð hans.

Ástvinur minn átti víngarð

á frjósamri hæð.

2Hann stakk upp garðinn, tíndi úr honum grjótið,

gróðursetti gæðavínvið.

Hann reisti turn í honum miðjum

og hjó þar þró til víngerðar.

Hann vonaði að garðurinn bæri vínber

en hann bar muðlinga.

3Dæmið nú, Jerúsalembúar og Júdamenn,

milli mín og víngarðs míns.

4Hvað varð meira að gert við víngarð minn

en ég hafði gert við hann?

Hví bar hann muðlinga þegar ég vonaði að hann bæri vínber?

5En nú vil ég kunngjöra yður

hvað ég ætla að gera við víngarð minn:

Ég ríf niður limgerðið

svo að hann verði nagaður í rót,

brýt niður múrvegginn

svo að hann verði troðinn niður.

6Ég vil gera hann að auðn,

hann skal ekki verða sniðlaður og ekki stunginn upp,

þar skulu vaxa þistlar og þyrnar

og skýjunum vil ég banna að vökva hann regni.

7Því að víngarður Drottins er Ísraels hús

og Júdamenn ekran sem hann ann.

Hann vænti réttlætis

en sá blóði úthellt,

vænti réttvísi

en neyðaróp kváðu við.

Veihróp

8Vei þeim sem bæta húsi við hús,

tengja akur við akur

þar til engin spilda er eftir

og þér búið einir í landinu.

9Drottinn allsherjar sór í minni áheyrn:

Mörg hús verða yfirgefin,

stór og fögur hús mannlaus.

10Því að tíu plóglönd í víngarði munu gefa af sér eitt bat

og tunna útsæðis eina efu.

11Vei þeim sem fara snemma á fætur

til að sækja sér áfengan drykk

og sitja langt fram á nótt eldrauðir af víni.

12Þeir halda samdrykkju

við undirleik gígju, hörpu, páku og flautu

en gefa verkum Drottins engan gaum.

Þeir sjá ekki handaverk hans.

13Þess vegna verður þjóð mín hrakin í útlegð

að hún skilur ekki,

tignarmenn kveljast af hungri

og múgurinn er þjakaður af þorsta.

14Þess vegna þenur helja upp gap sitt,

glennir upp ginið sem mest hún má

svo að spjátrungarnir í Jerúsalem steypast þar niður

og múgurinn með,

hávaðamenn og svallarar.

15Mannkynið skal beygt, maðurinn auðmýktur,

augu drambsamra verða niðurlút.

16Drottinn allsherjar verður upphafinn í dóminum,

hinn heilagi Guð birtir heilagleika sinn með réttlæti sínu.

17Lömb verða þar á beit eins og í haga

og feitir sauðir í rústunum.

18Vei þeim sem draga sekt sína með svikaböndum ranglætisins

og syndina með aktygjum,

19þeim sem segja: „Flýti hann sér,

láti hann sem fyrst til sín taka

svo að vér sjáum það.

Komi nú fram ráðagerð Hins heilaga í Ísrael

svo að vér verðum varir við.“

20Vei þeim sem kalla hið illa gott

og hið góða illt,

sem gera myrkur að ljósi

og ljós að myrkri,

sem gera hið ramma sætt

og hið sæta rammt.

21Vei þeim sem eru vitrir í eigin augum

og hyggnir að eigin áliti.

22Vei þeim sem eru kappar við drykkju

og afreksmenn við bruggun sterkra drykkja,

23þeim sem sýkna hinn seka fyrir mútur

en svipta saklausan rétti sínum.

24Eins og eldstungur sleikja upp stráin

og hey hverfur í loga

mun rót þeirra fúna

og sproti þeirra feykist sem ryk.

Því að þeir hafa hafnað leiðsögn Drottins allsherjar

og forsmáð orð Hins heilaga í Ísrael.

25Þess vegna brann reiði Drottins gegn þjóð hans

og hann rétti út hönd sína gegn henni og laust hana

svo að fjöllin skulfu og líkin lágu eins og skarn á strætunum.

Samt sefaðist reiði hans ekki,

hönd hans er enn útrétt.

Ógn úr fjarska

26Hann mun hefja upp gunnfána fyrir þjóð í fjarlægð

og flauta til hennar að koma frá ystu mörkum jarðar.

Og þarna kemur hún, fljót og frá á fæti,

27enginn er þar móður og enginn hnýtur,

enginn blundar, enginn sefur,

enginn lausgyrtur um lendar,

enginn með slitinn skóþveng.

28Örvar þeirra eru hvesstar,

allir bogar spenntir,

hófar hestanna tinnuharðir,

vagnhjólin fellibyl líkust.

29Heróp þeirra líkist ljónsöskri,

öskri ungljóns

sem urrar ógnandi og grípur bráð sína,

kemur henni undan og enginn fær bjargað.

30Á þeim degi kemur ógnandi öskur gegn þjóðinni

eins og brimgnýr.

Hann lítur til jarðar, þar er þrúgandi myrkur,

birtu bregður undir þungum skýjum.