Orðskviðirnir 5 - Biblían (2007)

Varað við lausung

1Sonur minn, gefðu gaum að speki minni,

ljáðu eyra þitt hyggindum mínum

2til þess að þú varðveitir mannvit

og varir þínar geymi þekkingu.

3Hunang drýpur af vörum framandi konu

og munnur hennar er hálli en olía.

4En síðar verður hún beiskari en malurt

og beitt eins og tvíeggjað sverð.

5Fætur hennar feta niður til dauðans,

spor hennar liggja til heljar.

6Hún ratar ekki á leið lífsins,

brautir hennar eru á reiki

og áttum hefur hún glatað.

7Heyrið mig því, synir,

og víkið ekki frá orðum mínum.

8Leggðu leið þína langt frá henni

og komdu hvergi nærri dyrum hennar

9svo að þú gefir ekki öðrum æskuþrótt þinn

og líf þitt hörðum húsbónda,

10svo að framandi menn nærist ekki af þreki þínu

og þú erfiðir í annarra húsi

11og þú andvarpir að lokum,

þegar líkami þinn og hold veslast upp,

12og segir: „Hví fyrtist ég við leiðsögn

og lét mér umvöndun í léttu rúmi liggja,

13að ég skyldi ekki hlýða rödd kennara minna

og hneigja eyra mitt til þeirra sem fræddu mig.

14Minnstu munaði að ég rataði í harðar raunir

á dómþingi safnaðarins.“

15Drekktu vatn úr brunni þínum

og ferskt vatn úr eigin lind.

16Eiga lindir þínar að flóa út á götuna

og lækir þínir út á torgin?

17Þínar skulu þær vera

og ekki falla öðrum í skaut.

18Uppspretta þín sé blessuð

og gleddu þig yfir eiginkonu æsku þinnar,

19ástarhindinni, dádýrinu yndislega.

Brjóst hennar geri þig ætíð drukkinn

og ást hennar fjötri þig ævinlega.

20Hví skyldir þú, sonur minn, láta aðra konu töfra þig

og taka framandi konu í faðm þér?

21Vegir hvers manns blasa við Drottni,

hann gætir að öllum leiðum hans.

22Misgjörðir hins óguðlega fanga hann,

hann lætur fangast í snörur eigin synda.

23Hann deyr vegna skorts á aga,

heimskan stígur honum til höfuðs.