Esekíel 22 - Biblían (2007)

Borgin blóði drifna

1Orð Drottins kom til mín:

2Mannssonur, viltu ekki dæma, viltu ekki dæma þessa morðseku borg? Leiddu henni fyrir sjónir öll hin viðurstyggilegu verk hennar

3og segðu: Svo segir Drottinn Guð: Þú borg, sem úthellir blóði á strætum þínum, tími reikningsskilanna kemur. Þú gerðir þér skurðgoð sem þú saurgast af,

4þú ert sek vegna blóðsins sem þú hefur úthellt og saurguð vegna skurðgoðanna sem þú gerðir. Dagar þínir eru taldir, ár þín eru á enda. Þess vegna hef ég látið aðrar þjóðir hlæja að þér og gert þig að athlægi um öll lönd.

5Bæði þeir sem búa nærri þér og þeir sem búa þér fjarri hlæja að þér því að mannorð þitt er flekkað, svo róstusöm sem þú ert.

6Höfðingjar Ísraels, sem bjuggu í þér, treystu allir á mátt sinn til að úthella blóði.

7Faðir og móðir eru fyrirlitin í þér og þeir sem leita hælis beittir ofbeldi innan múra þinna, ekkjan og munaðarleysinginn kúguð í þér.

8Þú fyrirlítur það sem mér er heilagt, vanhelgar hvíldardaga mína.

9Í þér eru rógberar sem úthella blóði, menn sem halda fórnarmáltíðir á fjöllum. Innan borgarmúra þinna iðka menn saurlifnað,

10svívirða konu föður síns, misnota konu sem hefur á klæðum,

11þar fremja menn svívirðu með eiginkonu náunga síns, þá svívirðu að flekka tengdadóttur sína og nauðga systur sinni, dóttur föður síns.

12Í þér þiggja menn mútur til að úthella blóði. Þú tekur vexti, stundar okur og hefur fé af náunga þínum með ofríki en mér hefur þú gleymt, segir Drottinn Guð.

13Ég slæ saman höndum mínum vegna okurgróðans sem þú hefur aflað þér og sökum blóðsins sem úthellt hefur verið á strætum þínum.

14Verður hugrekki þitt óbugað, halda hendur þínar styrk sínum þegar þeir dagar koma er ég tek þig fyrir? Ég, Drottinn, hef talað og ég mun gera eins og ég hef sagt.

15Ég mun tvístra íbúum þínum meðal framandi þjóða og dreifa þeim um löndin. Ég bind enda á saurgun þína,

16vegna þín mun ég vanhelgast í augum þjóðanna. Þú munt viðurkenna að ég er Drottinn.

Ísrael í bræðsluofninum

17Orð Drottins kom til mín:

18Mannssonur, Ísraelsmenn eru orðnir mér sori. Þeir eru allir kopar, tin, járn og blý í bræðsluofni. Þeir eru orðnir sorasilfur.

19Segðu því: Svo segir Drottinn Guð: Þar sem þið eruð allir orðnir sori safna ég ykkur saman í Jerúsalem miðri.

20Eins og silfri, kopar, járni, blýi og tini er safnað saman í bræðsluofni og síðan blásið að eldinum og það brætt í honum, eins mun ég safna ykkur saman í reiði minni og heift í Jerúsalem og bræða ykkur.

21Ég mun safna ykkur og blása eldi bræði minnar að ykkur svo að þið bráðnið í honum.

22Eins og silfur er brætt í ofni verðið þið bræddir í eldi. Þá munuð þið skilja að ég er Drottinn.

23Orð Drottins kom til mín:

24Mannssonur, segðu við landið: Þú ert land sem ekki rigndi á, ekki var vökvað á degi reiðinnar.

25Höfðingjar þess líktust öskrandi ljónum sem rífa í sig bráð. Þeir gleyptu í sig menn, hrifsuðu til sín verðmæti og dýrgripi og fjölguðu ekkjunum í landinu.

26Prestar landsins brutu lög mín og vanhelguðu helgigjafir mínar. Þeir gerðu engan mun á helgu og vanhelgu, né heldur fræddu þeir um mun á hreinu og óhreinu, og lokuðu augum sínum fyrir hvíldardögum mínum. Þannig vanhelgaðist ég á meðal þeirra.

27Embættismennirnir í landinu voru eins og úlfar sem rífa í sig bráð, úthelltu blóði og eyddu mannslífum til að komast yfir gróða.

28Spámenn landsins kölkuðu fyrir þá yfir þetta allt með tálsýnum og upplognum spámannsorðum og sögðu: „Svo segir Drottinn Guð,“ þótt Drottinn hafi ekki talað.

29Almenningur beitti ofbeldi og rændi, kúgaði fátæka og umkomulausa og beitti þá ofríki sem leituðu á náðir hans og meinaði þeim að leita réttar síns.

30Ég leitaði að einhverjum þeirra á meðal sem vildi reisa varnarvegg eða taka sér stöðu andspænis mér, í skarðinu í múrnum, landinu til varnar svo að ég þyrfti ekki að eyða því. En ég fann engan.

31Þá jós ég heift minni yfir þá, ég gereyddi þeim í heiftarbáli mínu. Ég lét breytni þeirra koma niður á þeim, segir Drottinn Guð.