Rómverjabréfið 2 - Biblían (2007)

Réttlátur dómur Guðs

1Því hefur þú, maður, sem dæmir, enga afsökun hver sem þú ert. Um leið og þú dæmir annan dæmir þú sjálfan þig því að þú, sem dæmir, fremur hið sama.

2Við vitum að Guð dæmir þá með réttu sem slíkt fremja.

3Hyggur þú, maður, sem dæmir þá er þvílíkt fremja og gerir sjálfur hið sama, að þú munir umflýja dóm Guðs?

4Eða forsmáir þú hans miklu gæsku, þolinmæði hans og biðlund og lætur þér ekki skiljast að gæska Guðs vill leiða þig til afturhvarfs?

5En þverúð þín og fráhvarf hjartans frá Guði safnar að sjálfum þér reiði sem mætir þér á degi reiðinnar þegar Guð birtir réttlátan dóm sinn.

6Hann mun gjalda sérhverjum eftir verkum hans,

7þeim eilíft líf sem leita vegsemdar, heiðurs og ódauðleika með staðfestu sinni í góðri breytni

8en reiði og óvild hinum sem stjórnast af eigingirni, óhlýðnast sannleikanum en þjóna ranglætinu.

9Þrenging og angist kemur yfir sérhverja mannssál er illt fremur, yfir Gyðinginn fyrst en einnig alla aðra.

10En vegsemd, heiður og frið hlýtur hver sá er gerir hið góða, Gyðingurinn fyrst en Grikkinn líka.

11Því að Guð mismunar ekki mönnum.

12Allir, sem syndgað hafa án þess að þekkja lögmál, munu og tortímast án lögmáls og allir, sem syndgað hafa þótt þeir þekki lögmál, munu dæmast eftir lögmáli.

13Ekki munu menn réttlætast fyrir Guði með því að hlýða á lögmálið heldur verða þeir réttlættir sem breyta eftir því.

14Þegar heiðingjar, sem þekkja ekki lögmál Móse, gera það eftir eðlisboði sem lögmál Guðs býður, þá eru þeir sjálfum sér lögmál þótt þeir hafi ekki neitt lögmál.

15Þeir sýna að krafa lögmálsins er skráð í hjörtum þeirra með því að samviska þeirra ber þessu vitni og hugrenningar þeirra sem ýmist ásaka þá eða afsaka.

16Þetta verður á þeim degi er Guð dæmir hið dulda hjá mönnunum samkvæmt fagnaðarerindi mínu sem ég hef þegið af Jesú Kristi.

Gyðingar og lögmálið

17En nú kallar þú þig Gyðing, treystir á lögmálið og ert hreykinn af Guði þínum.

18Þú þekkir vilja hans og kannt að meta rétt það sem máli skiptir þar eð lögmálið fræðir þig.

19Þú treystir sjálfum þér til að vera leiðtogi blindra, ljós þeirra sem eru í myrkri,

20kennari fávísra, fræðari óvita þar sem þú hafir þekkinguna og sannleikann skýrum stöfum í lögmálinu.

21En þú sem fræðir aðra, hví fræðir þú ekki sjálfan þig? Þú prédikar að ekki skuli stela og stelur þó.

22Þú segir að ekki skuli drýgja hór og drýgir samt hór. Þú hefur andstyggð á skurðgoðum og rænir þó hof þeirra.

23Þú hrósar þér af lögmálinu og óvirðir þó Guð með því að brjóta lögmálið.

24Svo er sem ritað er: „Nafn Guðs er ykkar vegna lastað meðal heiðingja.“

25Umskurn kemur því aðeins að gagni að þú haldir lögmálið. En ef þú brýtur gegn því er umskurn þín orðin að engu.

26Ef óumskorinn maður fer eftir kröfum lögmálsins mun hann þá ekki metinn svo sem umskorinn væri?

27Og mun þá ekki sá sem er óumskorinn og heldur lögmálið dæma þig sem þrátt fyrir bókstaf og umskurn brýtur lögmálið?

28Sá er ekki Gyðingur sem er það hið ytra og það er ekki umskurn sem sést á líkamanum.

29Hinn er Gyðingur sem er það hið innra og umskorinn er sá sem er það í hjarta sínu, í hlýðni við andann, ekki bókstafinn. Hann þiggur ekki lof af mönnum heldur Guði.