Speki Salómons 2 - Biblían (2007)

1Í villu sinni segja þeir með sjálfum sér:

„Stutt og dapurlegt er líf vort

og engin lækning finnst á dánardægri

né þekkist neinn sem leysir frá helju.

2Vér urðum til af hendingu

og eftir á er eins og vér hefðum aldrei verið.

Andinn í nösum vorum er svipull sem gufa

og hugsun vor sem neisti frá hræringu hjartans.

3Þegar hann slokknar verður líkaminn aska

og andinn líður frá eins og móða.

4Nafn vort gleymist með tímanum

og enginn minnist verka vorra.

Líf vort líður sporlaust hjá eins og skýjadrög

og leysist sundur eins og þoka,

raknar fyrir geislum sólarinnar

og hjaðnar fyrir hita hennar.

5Ævi vor líður hjá eins og skuggi

og dauða vorn ber aðeins einu sinni að.

Innsigli er þrýst á og enginn á afturkvæmt.

6Komum nú og njótum þeirra gæða sem tiltæk eru

og neytum heimsins hnossa með æskumóði.

7Vér skulum njóta gnægða víns og smyrsla

og missum einskis vorblóms

8heldur krýnum oss rósahnöppum áður en þeir visna.

9Hvergi sé græn grund ósnortin af gjálífi voru.

Hvarvetna skulum vér láta eftir merki lífsgleði

því að það er skerfur vor og réttur.

10Vér skulum kúga vesalinginn réttláta,

hlífum ekkjum í engu

og metum einskis hærur öldungsins.

11Máttur vor ákvarði hvað rétt sé

því að hið veika hefur sýnt að það má sín einskis.

12Vér skulum sitja um hinn réttláta því að hann ergir oss

og er andstæður verkum vorum.

Hann brigslar oss um lögmálsbrot

og ásakar oss fyrir að níðast á því sem oss var kennt.

13Hann stærir sig af að þekkja Guð

og kallar sig þjón Drottins.

14Hann er holdi klædd ádeila á viðhorf vor.

Það er ami að því einu að sjá hann.

15Líf hans er með öðrum hætti en annarra manna

og brautir hans framandi.

16Að mati hans erum vér fölsuð mynt

og hann forðast líferni vort eins og vér værum óhreinir.

Hann segir endalok hins réttláta sæl

og hælist um að eiga Guð að föður.

17Sjáum nú hvort orð hans eru sönn

og reynum hver afdrif hans verða.

18Ef hinn réttláti er barn Guðs, þá mun Guð taka hann að sér

og frelsa hann úr höndum fjandmanna hans.

19Vér skulum reyna hann, misþyrma honum og kvelja

svo að vér fáum að sjá mildi hans

og komumst að raun um þolgæði hans.

20Dæmum hann til svívirðilegs dauða

því að hann hlýtur liðsinni að eigin sögn.“

21Þannig álykta þeir en þeim skjátlast

því að illska þeirra blindar þá.

22Þeir skilja hvorki leyndardóm Guðs

né vænta launa fyrir guðræknina

og viðurkenna ekki að flekklausar sálir hljóti umbun.

23Guð skapaði manninn til óforgengileika

og gerði hann mynd veru sinnar.

24En öfund djöfulsins leiddi dauðann inn í heiminn

og þeir fá að reyna hann sem heyra honum til.