Jesaja 59 - Biblían (2007)

Iðrun og endurlausn

1Sjá, hönd Drottins er eigi svo stutt að hann geti ekki hjálpað

og eyra hans ekki svo dauft að hann heyri ekki.

2Nei, sekt yðar skilur yður frá Guði yðar,

syndir yðar hylja auglit hans

svo að hann hlustar ekki á yður.

3Lófar yðar eru ataðir blóði

og fingur yðar misgjörðum,

varir yðar tala lygi,

tunga yðar hvíslar rógi.

4Enginn kærir vegna rétts málstaðar

og enginn fer í mál af heilindum,

menn treysta fánýti og fara með þvaður,

ganga með fals og fæða illgjörðir.

5Þeir klekja út nöðrueggjum

og vefa köngulóarvef,

hver sem etur egg þeirra deyr,

sé á þeim troðið klekjast eiturnöðrur.

6Spuni þeirra verður aldrei klæði

og enginn klæðist vefnaði þeirra.

Verk þeirra eru ódæði

og ofbeldi er í lófum þeirra.

7Fætur þeirra eru skjótir til ills,

fljótir til að úthella saklausu blóði.

Hugsanir þeirra eru illar,

eyðing og tortíming er á vegum þeirra.

8Veg friðarins þekkja þeir ekki

og réttlæti er ekki í sporum þeirra.

Þeir gerðu vegi sína hlykkjótta,

enginn, sem á þeim gengur, þekkir frið.

9Því er rétturinn oss fjarlægur

og réttlætið nær ekki til vor.

Vér væntum ljóss en það er myrkur,

væntum dagsbirtu en göngum í niðdimmu.

10Vér þreifum oss fram með vegg eins og blindir,

fálmum líkt og menn án augna.

Vér hrösum um hábjartan dag eins og í rökkri,

erum sem dauðir meðal þeirra sem eru í blóma lífsins.

11Vér rymjum allir sem birnir,

kurrum eins og dúfur,

vér væntum réttar en hann er ekki hér,

væntum hjálpar en hún er oss fjarri.

12Vér höfum oft brotið gegn þér

og syndir vorar vitna gegn oss.

Þar sem afbrot vor eru stöðugt hjá oss

þekkjum vér syndir vorar.

13Vér höfum risið gegn Drottni og afneitað honum,

snúið frá fylgd við Guð vorn,

hvatt til ofbeldis og svika,

alið á lygum í hjarta og boðað þær.

14Þannig er rétturinn hrakinn burt

og réttlæti stendur víðs fjarri

því að sannleikurinn hrasaði á torginu,

hreinskilnin komst ekki að.

15Sannleikann er hvergi að finna,

sá sem forðast illt verður rændur.

Drottinn sá það

og honum mislíkaði réttleysið.

16Hann sá að þar var enginn,

undraðist að enginn skarst í leikinn

en armur hans sjálfs hjálpaði honum

og réttlæti hans studdi hann.

17Hann íklæddist réttlæti sem brynju

og hjálmur hjálpræðis var á höfði hans,

hann klæddist klæðum hefndarinnar,

sveipaði sig skikkju afbrýðinnar.

18Hann geldur eftir verkum:

eins og menn hafa unnið til, svo mun hann gjalda,

geldur heift andstæðingum sínum,

refsingu fjandmönnum,

út til eyjanna endurgeldur hann.

19Þá munu menn óttast nafn Drottins í vestri

og dýrð hans í austri

því að hann brýst fram eins og á í vexti

sem stormur frá Drottni knýr fram.

20En lausnarinn mun koma til Síonar,

til þeirra af niðjum Jakobs sem hverfa frá synd,

segir Drottinn.

21Þetta er sáttmáli minn við þá, segir Drottinn:

Andi minn, sem er yfir þér,

orð mín, sem ég lagði þér í munn,

skulu hvorki víkja úr þínum munni

né munni niðja þinna,

né frá munni niðja niðja þinna, segir Drottinn,

héðan í frá og að eilífu.