Sálmarnir 142 - Biblían (2007)

1Maskíl eftir Davíð þegar hann var í hellinum. Bæn.

2Ég hrópa hátt til Drottins,

hef rödd mína til Drottins og bið um miskunn.

3Ég úthelli fyrir honum kvíða mínum,

tjái honum neyð mína.

4Þegar kjarkurinn bregst mér

þekkir þú götu mína.

Á veginn, sem ég geng,

lögðu menn snörur fyrir mig.

5Ég lít til hægri og skyggnist um

en enginn kannast við mig.

Mér er varnað sérhvers athvarfs,

enginn spyr hvort ég sé á lífi.

6Ég hrópa til þín, Drottinn,

og segi: Þú ert hæli mitt,

hlutskipti mitt á landi lifenda.

7Gef gaum að kveini mínu

því að ég er þjakaður mjög.

Bjarga mér frá ofsækjendum mínum

því að þeir eru sterkari en ég.

8Leið mig út úr fangelsinu

svo að ég geti lofað nafn þitt.

Réttlátir hópast þá um mig

því að þú reynist mér vel.