Fjórða Mósebók 14 - Biblían (2007)

Þjóðin möglar

1Þá tók allur söfnuðurinn að kveina hástöfum og fólkið grét þessa nótt og allir Ísraelsmenn mögluðu gegn Móse og Aroni.

2Allur söfnuðurinn sagði við þá: „Við vildum að við hefðum dáið í Egyptalandi eða í þessari eyðimörk.

3Hvers vegna ætlar Drottinn að fara með okkur til þessa lands til að fella okkur með sverði? Konur okkar og börn verða þá tekin herfangi. Væri okkur ekki betra að snúa aftur til Egyptalands?“

4Síðan sögðu þeir sín á milli: „Við skulum velja okkur annan leiðtoga og snúa aftur til Egyptalands.“

5Þá féllu Móse og Aron fram á ásjónur sínar frammi fyrir öllum söfnuði Ísraelsmanna.

6Jósúa Núnsson og Kaleb Jefúnneson, sem voru meðal þeirra sem höfðu kannað landið, rifu klæði sín,

7ávörpuðu allan söfnuð Ísraelsmanna og sögðu: „Landið, sem við fórum um til að kanna, er afar gott.

8Hafi Drottinn velþóknun á okkur leiðir hann okkur inn í þetta land og gefur okkur það. Landið flýtur í mjólk og hunangi.

9En gerið ekki uppreisn gegn Drottni. Óttist ekki fólkið í landinu því að það mun reynast okkur auðveld bráð. Skugginn sem verndaði það er horfinn en Drottinn er með okkur. Óttist það ekki.“

10Þegar allur söfnuðurinn hótaði að grýta þá birtist dýrð Drottins öllum Ísraelsmönnum við samfundatjaldið.

Móse biður fyrir fólkinu

11Drottinn sagði við Móse: „Hversu lengi á þessari þjóð að leyfast að fyrirlíta mig? Hversu lengi geta þeir neitað að trúa á mig þrátt fyrir öll táknin sem ég hef gert meðal þeirra?

12Nú mun ég ljósta þá með drepsótt og hrekja þá burt. En þig mun ég gera að mikilli þjóð, öflugri en þessi er.“

13Þá sagði Móse við Drottin: „Egyptar munu frétta að þú hafir með mætti þínum farið með þetta fólk hingað upp eftir burt frá þeim.

14Þá munu þeir segja við íbúa þessa lands að þeir hafi heyrt að þú, Drottinn, hafir verið mitt á meðal þessarar þjóðar og þú, Drottinn, hafir birst fyrir augum þeirra og að ský þitt hafi verið yfir þeim, að þú hafir gengið á undan þeim í skýstólpa um daga og eldstólpa um nætur.

15Ef þú nú deyðir allt þetta fólk munu þjóðirnar, sem hafa heyrt um þig, segja:

16Af því að Drottinn gat ekki leitt þessa þjóð til landsins sem hann hafði heitið henni með eiði slátraði hann þjóðinni í eyðimörkinni.

17En sýndu nú, Drottinn minn, hversu mikill máttur þinn er eins og þú hefur sjálfur sagt:

18Drottinn er seinn til reiði og gæskuríkur,

fyrirgefur misgjörðir og afbrot

en lætur hinum seka ekki óhegnt

heldur vitjar misgjörða feðranna á börnunum

í þriðja og fjórða lið.

19Fyrirgefðu sekt þessa fólks af mikilli miskunn þinni eins og þú hefur fyrirgefið þessu fólki frá því í Egyptalandi og allt til þessa dags.“

20Drottinn svaraði:

„Ég fyrirgef því vegna bænar þinnar.

21En svo sannarlega sem ég lifi og öll jörðin er full af dýrð Drottins

22skulu engir þeirra manna, sem hafa séð dýrð mína og táknin sem ég gerði í Egyptalandi og í eyðimörkinni og hafa nú reynt á þolinmæði mína tíu sinnum en ekki hlustað á boðskap minn,

23engir þeirra skulu fá að sjá landið sem ég sór feðrum þeirra. Engir, sem hafa fyrirlitið mig, skulu sjá það.

24En Kaleb þjón minn, sem hefur annan anda og fylgir mér í einu og öllu, mun ég leiða inn í landið sem hann fór til. Niðjar hans skulu taka það til eignar.

25En Amalekítar og Kanverjar búa á sléttunni. Á morgun skuluð þið snúa við og leggja af stað inn í eyðimörkina í áttina að Sefhafinu.“

26Drottinn talaði til Móse og Arons og sagði:

27„Hversu lengi á þessi vondi söfnuður að mögla gegn mér? Ég hef heyrt mögl Ísraelsmanna gegn mér.

28Segðu við þá: Svo sannarlega, sem ég lifi, segir Drottinn, mun ég fara með ykkur eins og þið hafið sjálfir talað í eyru mín að ég muni gera.

29Lík ykkar munu liggja eftir hér í þessari eyðimörk, ykkar allra sem voruð taldir, ykkar allra með tölu, tuttugu ára og eldri, lík ykkar sem hafið möglað gegn mér.

30Enginn ykkar skal koma inn í landið, sem ég sór með upplyftri hendi að þið skylduð búa í, enginn nema Kaleb Jefúnneson og Jósúa Núnsson.

31En börn ykkar, sem þið sögðuð að yrðu tekin herfangi, mun ég leiða þangað. Þau munu kynnast landinu sem þið hafið forsmáð

32en lík ykkar munu liggja eftir hér í þessari eyðimörk.

33Synir ykkar verða hjarðmenn í eyðimörkinni í fjörutíu ár og gjalda fráfalls ykkar þar til lík ykkar allra liggja í eyðimörkinni.

34Þið könnuðuð landið í fjörutíu daga og þið skuluð gjalda misgjörðar ykkar í fjörutíu ár, eitt ár fyrir hvern dag. Þannig skuluð þið komast að raun um hvað það þýðir að fá mig á móti sér.

35Ég, Drottinn, hef talað. Sannarlega mun ég fara svona með þennan vonda söfnuð sem gerði samblástur gegn mér: Hér í þessari eyðimörk skulu þeir láta lífið, hér skulu þeir deyja.“

36Mennirnir, sem Móse sendi til að kanna landið, sneru aftur og æstu allan söfnuðinn til að mögla gegn honum með því að rægja landið.

37Þessir menn, sem rægt höfðu landið, dóu. Þeir biðu bráðan bana frammi fyrir augliti Drottins.

38En Jósúa Núnsson og Kaleb Jefúnneson héldu einir lífi þeirra manna sem farið höfðu til að kanna landið.

39Móse skýrði öllum Ísraelsmönnum frá þessu og öll þjóðin varð mjög harmþrungin.

40Þeir voru snemma á fótum næsta morgun og vildu fara upp í hæsta fjalllendið og sögðu: „Við erum tilbúnir. Nú höldum við upp til þess staðar sem Drottinn hefur talað um því að við höfum syndgað.“

41En Móse sagði: „Hvers vegna ætlið þið að brjóta boð Drottins? Það mun ekki takast.

42Farið ekki upp eftir því að Drottinn er ekki á meðal ykkar svo að þið bíðið ekki ósigur fyrir fjandmönnum ykkar.

43Því að Amalekítar og Kanverjar verða þarna fyrir og þið munuð falla fyrir sverði. Fyrst þið hafið snúið baki við Drottni verður Drottinn ekki með ykkur.“

44En þeir þrjóskuðust við og héldu upp í hæsta fjalllendið. En sáttmálsörk Drottins og Móse viku ekki úr herbúðunum.

45Amalekítar og Kanverjar, sem bjuggu í fjalllendinu, komu niður og sigruðu þá og tvístruðu þeim alla leið til Horma.