Esekíel 37 - Biblían (2007)

Beinin í dalnum

1Hönd Drottins kom yfir mig. Hann leiddi mig burt í anda sínum og lét mig nema staðar í dalbotninum miðjum. Hann var þakinn beinum.

2Hann leiddi mig umhverfis þau á alla vegu og ég sá að þau voru fjölmörg, skinin bein, dreifð um dalbotninn.

3Þá spurði hann mig: „Mannssonur, geta þessi bein lifnað við?“ Ég svaraði: „Drottinn Guð. Þú einn veist það.“

4Þá sagði hann við mig: „Flyt þessum beinum spádóm og segðu við þau: Þið, skinin bein, heyrið orð Drottins.

5Svo segir Drottinn Guð við þessi bein: Ég sendi anda í ykkur svo að þið lifnið við.

6Ég festi á ykkur sinar, þek ykkur með holdi, dreg þar hörund yfir og gef ykkur anda svo að þið lifnið við. Þá munuð þið skilja að ég er Drottinn.“

7Því næst boðaði ég það sem fyrir mig var lagt. Á meðan ég talaði heyrðist allt í einu hár hvinur og beinin færðust saman, hvert beinið að öðru.

8Ég horfði á þetta og sá að hold og hörund þakti þau en enginn lífsandi var í þeim.

9Þá sagði hann við mig: „Flyt andanum spádóm, mannssonur, flyt spádóm og seg við andann: Svo segir Drottinn Guð: Kom, andi, úr áttunum fjórum og blás á þessa vegnu menn svo að þeir lifni við.“

10Þá talaði ég eins og hann bauð mér og lífsandinn kom í þá svo að þeir lifnuðu við. Þeir risu á fætur og var það geysifjölmennur her.

11Þá sagði hann við mig: „Mannssonur, þessi bein eru allir Ísraelsmenn. Þeir segja: Bein okkar eru skinin, von okkar brostin, það er úti um okkur.

12Spá því og seg við þá: Svo segir Drottinn Guð: Ég opna grafir ykkar og leiði ykkur, þjóð mína, úr gröfum ykkar og flyt ykkur til lands Ísraels.

13Þið munuð skilja að ég er Drottinn þegar ég opna grafir ykkar og leiði ykkur, þjóð mín, upp úr gröfum ykkar.

14Ég sendi anda minn í ykkur svo að þið lifnið við og bý ykkur hvíld í ykkar eigin landi. Þá munuð þið skilja að ég er Drottinn. Ég hef talað og ég geri eins og ég segi, segir Drottinn.“

Sameining Ísraels og Júda

15Orð Drottins kom til mín:

16En þú, mannssonur, tak tréstaf og skrifa á hann: Júda og Ísraelsmenn, bandamenn hans. Taktu síðan annan tréstaf og skrifaðu á hann: Jósef og allir Ísraelsmenn, bandamenn hans.

17Skeyttu þá síðan saman svo að þeir verði einn stafur í hendi þér.

18En ef landar þínir segja við þig: „Viltu ekki skýra fyrir okkur hvað þetta á að þýða?“

19svaraðu þeim þá: Svo segir Drottinn Guð: Hér með tek ég staf Jósefs og ættbálka Ísraels og bandamanna hans, sem er í hendi Efraíms, og bæti staf Júda við hann. Ég geri þá að einum tréstaf svo að ég hafi aðeins einn staf í hendi mér.

20Stafina, sem þú hefur skrifað á, skaltu hafa í hendi þér fyrir augum þeirra.

21Segðu síðan við þá: Svo segir Drottinn Guð: Ég sæki Ísraelsmenn til þjóðanna sem þeir fóru til og safna þeim úr öllum áttum og flyt þá til þeirra eigin lands.

22Ég geri þá að einni þjóð í landinu, í fjalllendi Ísraels, og einn konungur skal vera konungur þeirra allra. Þeir skulu aldrei framar verða tvær þjóðir né heldur skiptast í tvö konungsríki.

23Þeir munu aldrei framar saurga sig á skurðgoðum, andstyggilegum guðamyndum eða afbrotum sínum. Ég mun bjarga þeim frá fráhvarfi þeirra sem leiddi þá til syndar. Ég mun hreinsa þá og þeir verða minn lýður og ég verð Guð þeirra.

24Davíð, þjónn minn, verður konungur yfir þeim og þeir munu allir hafa einn hirði. Þeir munu breyta eftir reglum mínum og halda lög mín og framfylgja þeim.

25Þeir munu búa í landinu sem ég gaf Jakobi, þjóni mínum, og forfeður þeirra bjuggu í. Þar munu þeir ævinlega búa, börn þeirra og barnabörn, og Davíð, þjónn minn, verður höfðingi þeirra um allan aldur.

26Ég mun gera við þá sáttmála þeim til heilla og það skal verða ævarandi sáttmáli við þá. Ég mun fjölga þeim og setja helgidóm minn mitt á meðal þeirra um alla framtíð.

27Bústaður minn verður hjá þeim og ég verð Guð þeirra og þeir verða þjóð mín.

28Þjóðirnar munu skilja að ég er Drottinn sem helgar Ísrael þegar helgidómur minn verður ævinlega á meðal þeirra.