1Þá er að minnast á kjötið sem fórnað hefur verið skurðgoðum. Við vitum að öll höfum við þekkingu. Þekkingin blæs menn upp en kærleikurinn byggir upp.
2Ef einhver þykist þekkja eitthvað þá þekkir hann enn ekki svo sem þekkja ber.
3En sá sem elskar Guð er þekktur af honum.
4En hvað varðar neyslu kjöts, sem fórnað hefur verið skurðgoðum, þá vitum við að skurðgoð er ekkert í heiminum og að enginn er Guð nema einn.
5Því að enda þótt til séu svonefndir guðir, hvort heldur er á himni eða á jörðu − enda eru margir guðir og margir drottnar −
6þá höfum við ekki nema einn Guð, föðurinn, sem skapað hefur alla hluti og líf okkar stefnir til, og einn Drottin, Jesú Krist, sem allt varð til fyrir og við fyrir hann.
7Ekki hafa allir þessa þekkingu. Vegna vanans við skurðgoðadýrkun eta sumir kjötið enn sem fórnarkjöt og finnst þeir þá saurga sig því að samviska þeirra er veik fyrir.
8En matur færir okkur ekki nær Guði. Hvorki missum við neins þótt við etum það ekki né ávinnum við neitt þótt við etum.
9En gætið þess að þetta frelsi ykkar verði ekki hinum óstyrku að falli.
10Því sjái einhver þig, sem hefur þekkinguna, sitja til borðs í goðahofi, mundi það ekki hvetja þann sem óstyrkur er til að neyta fórnarkjöts?
11Hinn óstyrki glatast þá vegna þekkingar þinnar, bróðirinn sem Kristur dó fyrir.
12Þegar þið þannig syndgið gegn systkinunum og særið óstyrka samvisku þeirra, þá syndgið þið á móti Kristi.
13Þess vegna mun ég, ef matur verður einhverju trúsystkina minna til falls, ekki neyta kjöts um aldur og ævi til þess að ég verði þeim ekki til falls.
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.
