Jobsbók 11 - Biblían (2007)

Fyrsta ræða Sófars

1Sófar frá Naama svaraði og sagði:

2Skal orðaflaumnum ekki svarað

eða á sá málóði að teljast hafa rétt fyrir sér?

3Á fleipur þitt að gera menn orðlausa

svo að þú getir spottað án þess að nokkur geri þér skömm?

4Þú segir: „Boðskapur minn er skýr

og ég hef verið hreinn í augum þínum.“

5Ég vildi óska að Guð talaði,

lyki upp vörum sínum gegn þér

6og skýrði þér frá leyndardómum spekinnar

sem er jafngildi kraftaverka.

Þá mundirðu viðurkenna

að þín vegna hefur Guð gleymt ýmsum syndum þínum.

7Nærðu til botns í djúpi Guðs

eða að ystu mörkum Hins almáttka?

8Þau liggja hærra himni, hverju færðu áorkað þar?

Dýpra en undirheimar, hvað færð þú vitað?

9Þau eru lengri en jörðin mælist,

víðari en hafið.

10Ef hann fer um og tekur fanga

eða stefnir mönnum fyrir rétt,

hver fær þá aftrað honum?

11Hann þekkir þá einskisverðu,

sér ranglæti og gefur því gætur.

12Ef heimskur maður verður skynsamur

getur villiasni eins fæðst sem maður.

13Ef þú undirbýrð hjarta þitt

og breiðir út lófa þína til hans,

14− ef misgjörð er í hendi þinni, þá fjarlæg hana

og lát eigi órétt búa í tjöldum þínum −

15já, þá munt þú flekklaus hefja höfuð þitt,

munt standa fastur og eigi þurfa að óttast.

16Þá gleymir þú þjáningu þinni,

minnist hennar eins og vatns sem runnið hefur hjá

17og lífið verður bjartara en hádegi

og myrkrið verður sem morgunn.

18Þú verður öruggur því að enn er von,

nýtur verndar og sefur óhultur.

19Þú munt hvílast án þess að nokkur rífi þig upp

og margir reyna að koma sér í mjúkinn hjá þér.

20En augu guðlausra daprast,

þeir eiga sér ekkert hæli

og eina von þeirra er að gefa upp andann.