Harmljóðin 5 - Biblían (2007)

Bæn um miskunn

1Minnstu þess, Drottinn, hvað hefur á oss dunið,

lít þú á og sjá smán vora.

2Arfleifð vor er komin í hendur framandi manna,

húsin í hendur útlendinga.

3Vér erum orðin munaðarlaus, föðurlaus,

mæður vorar orðnar sem ekkjur.

4Vatnið sem vér drekkum verðum vér að kaupa,

viðinn fáum vér aðeins gegn borgun.

5Ofsækjendur eru á hælum vorum,

örþreytt fáum vér enga hvíld.

6Vér gengum í bandalag við Egyptaland

og Assýríu til þess að fá matbjörg.

7Feður vorir syndguðu, þeir eru eigi framar til

en vér berum sekt þeirra.

8Þrælar drottna yfir oss,

enginn hrífur oss úr höndum þeirra.

9Vér hættum lífinu við að afla fæðu

sökum sverðsins í eyðimörkinni.

10Hörund vort er heitt eins og ofn

af hungurbruna.

11Konum er nauðgað í Síon,

meyjum í borgum Júda,

12höfðingjar gripnir og hengdir,

öldungum engin virðing sýnd.

13Æskumennirnir verða að þræla við kvörnina

og sveinarnir hrasa undir viðarbyrðunum.

14Öldungarnir eru horfnir úr borgarhliðunum,

æskumennirnir frá strengleikum.

15Fögnuður hjartna vorra er horfinn,

gleðidans vor snúinn í sorg.

16Kórónan er fallin af höfði voru,

vei oss, því að vér höfum syndgað.

17Sökum þessa er hjarta vort sjúkt

og vegna þessa eru augu vor döpur,

18vegna Síonarfjalls sem er í eyði

og refir hlaupa nú um.

19Þú, Drottinn, ríkir að eilífu,

hásæti þitt stendur frá kyni til kyns.

20Hví hefur þú gleymt oss með öllu,

yfirgefið oss svo lengi?

21Snú þú oss til þín, Drottinn, þá snúum vér aftur,

endurnýja daga vora eins og til forna.

22Eða hefur þú hafnað oss fyrir fullt og allt

og ert oss reiður úr öllu hófi?