Síðari Samúelsbók 16 - Biblían (2007)

Davíð og Síba

1Þegar Davíð var kominn spölkorn frá fjallstindinum kom Síba, þjónn Mefíbósets, á móti honum. Hann hafði með sér tvo söðlaða asna sem voru klyfjaðir tvö hundruð brauðum, hundrað rúsínukökum, hundrað ferskum ávöxtum og vínbelg.

2Konungurinn spurði Síba: „Hvað ætlarðu að gera við þetta?“ Síba svaraði: „Asnarnir eru reiðskjótar konungsfjölskyldunnar, brauðið og ávextirnir eru matur handa þjónum þínum og vínið er til drykkjar handa þeim sem þreytast í eyðimörkinni.“

3Þá spurði konungur: „Hvar er sonur húsbónda þíns?“ Síba svaraði: „Hann heldur kyrru fyrir í Jerúsalem því að hann hefur sagt: Nú munu Ísraelsmenn fá mér konungdóm föður míns.“

4Þá sagði konungur við Síba: „Hér með átt þú allt sem Mefíbóset átti.“ Síba svaraði: „Ég fell fram fyrir þér í lotningu. Megi ég reynast verðugur náðar þinnar.“

Símeí formælir Davíð

5Þegar Davíð konungur kom til Bahúrím kom maður nokkur skyndilega út úr borginni. Hann var af sama ættbálki og fjölskylda Sáls og hét Símeí Gerason. Um leið og hann kom út úr borginni formælti hann Davíð

6og kastaði grjóti í hann og menn hans enda þótt herinn og úrvalsliðið væru umhverfis konunginn.

7Símeí formælti Davíð með þessum orðum: „Farðu burt, morðingi og fúlmenni.

8Nú hefur Drottinn launað þér það blóð sem þú úthelltir í ætt Sáls. Þú varðst konungur eftir hann en nú hefur Drottinn selt konungdæmið í hendur Absalon, syni þínum. Nú er ógæfan komin yfir þig því að þú ert morðingi.“

9Þá sagði Abísaí Serújuson við konunginn: „Hvers vegna fær þessi dauði hundur að bölva herra mínum, konunginum? Ég skal fara og gera hann höfðinu styttri.“

10Konungurinn svaraði: „Gætið að sjálfum ykkur, þið Serújusynir. Ef hann formælir og Drottinn hefur sagt við hann: Formæltu Davíð, hver getur þá spurt: Hvers vegna gerir þú þetta?“

11Og enn fremur sagði Davíð við Abísaí og alla þjóna sína: „Hvernig er hægt að búast við öðru af þessum Benjamíníta þegar jafnvel sonur minn, hold mitt og blóð, sækist eftir lífi mínu. Látið hann formæla. Drottinn hefur sjálfsagt skipað honum það.

12Ef til vill sér Drottinn eymd mína og veitir mér heill í staðinn fyrir formælingar hans í dag.“

13Davíð hélt síðan leiðar sinnar ásamt mönnum sínum en Símeí fylgdi honum í fjallshlíðinni á hlið við hann, formælti honum stöðugt og kastaði grjóti og mold á eftir honum.

14Þegar komið var til Jórdanar voru allir þreyttir, konungur og allur her hans, og hvíldust þeir þar.

Absalon í Jerúsalem

15Absalon var nú kominn til Jerúsalem ásamt Akítófel og öllum Ísraelsher.

16Þegar Arkítinn Húsaí, vinur Davíðs, kom til Absalons hrópaði hann til Absalons: „Konungurinn lifi! Konungurinn lifi!“

17Absalon spurði þá Húsaí: „Er þetta tryggð þín við vin þinn? Hvers vegna fylgirðu ekki vini þínum?“

18Húsaí svaraði Absalon: „Ég stend með þeim sem Drottinn, fólkið hérna og allur Ísrael hefur kosið, honum ætla ég að fylgja.

19Hver er það annars sem ég vil þjóna? Er það ekki sonur hans? Ég mun þjóna þér á sama hátt og ég hef þjónað föður þínum.“

20Þá sagði Absalon við Akítófel: „Ráðleggið okkur nú hvað við eigum að gera?“

21Akítófel svaraði Absalon: „Gakk inn til hjákvenna föður þíns sem hann skildi hér eftir til að gæta hússins. Þá fréttir allur Ísrael að þú hafir gert föður þinn að hatursmanni þínum. Það eflir hugrekki allra fylgismanna þinna.“

22Tjaldi handa Absalon var nú slegið upp á þakinu og hann gekk inn til hjákvenna föður síns fyrir augum alls Ísraels.

23Ráðlegging frá Akítófel var á þessum tíma metin til jafns við úrskurð frá Guði. Svo mikils máttu sín öll ráð Akítófels bæði fyrir Davíð og Absalon.