Sálmarnir 22 - Biblían (2007)

1Til söngstjórans. Lag: Hind morgunroðans. Davíðssálmur.

2Guð minn, Guð minn! Hví hefur þú yfirgefið mig?

Ég hrópa en hjálp mín er fjarlæg.

3„Guð minn!“ hrópa ég um daga en þú svarar ekki,

og um nætur en ég finn enga fró.

4Samt ert þú Hinn heilagi

sem ríkir yfir lofsöngvum Ísraels.

5Þér treystu feður vorir,

þeir treystu þér og þú hjálpaðir þeim,

6hrópuðu til þín og þeim var bjargað,

treystu þér og vonin brást þeim ekki.

7En ég er maðkur og ekki maður,

smánaður af mönnum, fyrirlitinn af öllum.

8Allir, sem sjá mig, gera gys að mér,

geifla sig og hrista höfuðið.

9Hann fól málefni sitt Drottni,

hann hjálpi honum,

og frelsi hann, hafi hann þóknun á honum.

10Þú leiddir mig fram af móðurlífi,

lést mig liggja öruggan við brjóst móður minnar.

11Til þín var mér varpað úr móðurskauti,

frá móðurlífi ert þú Guð minn.

12Ver eigi fjarri mér

því að neyðin er nærri

og enginn hjálpar.

13Sterk naut umkringja mig,

Basans uxar slá hring um mig,

14glenna upp ginið í móti mér,

sem bráðsólgið, öskrandi ljón.

15Ég er eins og vatn sem hellt er út,

öll bein mín gliðnuð í sundur,

hjarta mitt er sem vax,

bráðnað í brjósti mér.

16Kverkar mínar eru þurrar sem brenndur leir,

tungan loðir við góminn,

þú leggur mig í duft dauðans.

17Hundar umkringja mig,

hópur illvirkja slær hring um mig,

þeir hafa gegnumstungið hendur mínar og fætur.

18Ég get talið öll mín bein,

þeir horfa á og hafa mig að augnagamni.

19Þeir skipta með sér klæðum mínum,

kasta hlut um kyrtil minn.

20En þú, Drottinn, ver ekki fjarri,

styrkur minn, skunda mér til hjálpar.

21Frelsa mig undan sverðinu

og líf mitt frá hundunum.

22Bjarga mér úr gini ljónsins

og frá hornum villinautanna.

Þú hefur bænheyrt mig.

23Ég vil vitna um nafn þitt

fyrir bræðrum mínum,

í söfnuðinum vil ég lofa þig.

24Þér, sem óttist Drottin, lofið hann,

tignið hann, allir niðjar Jakobs, óttist hann, allir niðjar Ísraels.

25Því að hvorki fyrirleit hann hinn hrjáða

né virti að vettugi neyð hans.

Hann huldi ekki auglit sitt fyrir honum

heldur heyrði hróp hans á hjálp.

26Frá þér kemur lofsöngur minn í stórum söfnuði,

heit mín vil ég efna frammi fyrir þeim sem óttast Drottin.

27Snauðir munu eta og verða mettir,

þeir sem leita Drottins skulu lofa hann.

Hjörtu yðar lifi að eilífu.

28Endimörk jarðar skulu minnast þess og hverfa aftur til Drottins

og allar ættir þjóðanna falla fram fyrir augliti hans.

29Því að ríkið er Drottins,

hann drottnar yfir þjóðunum.

30Öll stórmenni jarðar munu falla fram fyrir honum

og allir sem hníga í duftið beygja kné sín fyrir honum.

31En ég vil lifa honum,

niðjar mínir munu þjóna honum.

32Komandi kynslóðum mun sagt verða frá Drottni

og óbornum mun boðað réttlæti hans

því að hann hefur framkvæmt það.