Síraksbók 24 - Biblían (2007)

Spekin lofar sig

1Spekin lofar sjálfa sig,

vegsamar sig meðal lýðs síns.

2Hún lýkur upp munni í söfnuði Hins hæsta,

hrósar sér frammi fyrir herskörum hans:

3„Ég gekk fram af munni Hins hæsta,

þakti jörðina líkt og mistur.

4Ég tók mér bústað í hæstu hæðum

og hásæti mitt hvílir á skýjastólpa.

5Ég fór ein um hvelfingu himins

og um undirdjúpin fór ég einnig.

6Yfir bylgjum hafsins og jörðu allri,

meðal allra lýða og þjóða hlaut ég völd.

7Hjá þeim öllum leitaði ég mér hvíldarstaðar,

í arfleifð hvers mundi ég dvalarstað hljóta?

8Þá bauð mér sá sem allt hefur skapað,

skapari minn valdi tjaldi mínu stað.

Hann sagði: „Í landi Jakobs skaltu setja upp búðir

og eignast arfleifð hjá Ísraelsmönnum.“

9Í eilífðinni, fyrir upphaf tíma, skóp hann mig,

um eilífð mun ég einnig vara.

10Ég þjónaði Drottni í helgri tjaldbúð,

settist síðan að á Síon.

11Í borginni, sem hann elskar, fékk hann mér bústað,

í Jerúsalem hef ég völd.

12Ég festi rætur hjá frægri þjóð

og hlaut eign í arfleifð Drottins.

13Ég óx upp sem sedrusviður á Líbanon,

eins og kýprustré á Hermonfjalli.

14Ég hækkaði eins og pálmi í En Gedí,

lík rósarunna í Jeríkó,

eins og fagurt ólífutré á sléttunni

og óx upp sem hlynur.

15Af mér lagði angan líkt og af kanel og ilmviði,

sætan ilm eins og af valinni myrru

og galban, ilmkvoðu og marnögl,

eins og af reykelsisilmi sáttmálatjaldsins.

16Ég teygði út greinar líkt og eikartré

og greinar mínar eru glæstar og fagrar.

17Ég blómgaðist fagurlega eins og vínviðarrunni

og blóm mín báru ríkulega, dýrlega ávexti.

18Ég er móðir fagurs kærleika,

guðsótta, þekkingar og heilagrar vonar.

Ég er eilíf og gefin öllum börnum mínum,

öllum sem eru nefnd af Drottni.

19Komið til mín, þér sem þráið mig,

mettið yður af aldinum mínum.

20Að minnast mín er sætara en hunang,

að eiga mig tekur sætleik hunangsköku fram.

21Þá sem neyta mín hungrar í meira

og þá sem ég svala mun þyrsta í meir.

22Sá sem hlýðir mér verður ei til skammar,

þeir sem starfa með mér munu ei syndga.“

Spekin og lögmálið

23Allt þetta er að finna í sáttmálsbók Guðs Hins hæsta,

lögmálinu sem Móse bauð oss að hlýða

og veitti söfnuðum Jakobs í arf.

24Verið ávallt styrkir í Drottni,

haldið yður við hann, þá getur hann styrkt yður.

Drottinn einn, Hinn almáttugi, er Guð

og enginn frelsari nema hann einn.

25Lögmálið er bakkafullt af speki eins og Písonfljót,

líkt Tígris á tíma frumgróðans.

26Það vellur fram með visku eins og Efrat,

líkt og Jórdan á uppskerutíð.

27Það lætur kenningu sína flæða sem ljós,

líkt og Gíhon um vínuppskeru.

28Sá fyrsti sem spekinni kynntist varð eigi fullnuma,

né heldur mun hinum síðasta auðnast það fremur.

29Enda er hugsun hennar víðari en víddir hafsins

og ráð hennar dýpri en undirdjúpin.

30Sjálfur er ég líkur árkvísl,

áveituskurði er í aldingarð liggur.

31Ég sagði: „Ég ætla að vökva garð minn,

veita vatni á beð mín.“

En árkvísl mín varð að fljóti

og fljótið síðan að úthafi.

32Enn læt ég kenningu mína ljóma sem árroða

og læt hana lýsa langt út í fjarska.

33Sem spámaður mun ég úthella fræðslu

og eftirláta hana öllum óbornum.

34Þér skuluð vita að ég hef ekki erfiðað í eigin þágu

heldur fyrir þá alla sem leita spekinnar.