Ljóðaljóðin 7 - Biblían (2007)

(Kór)

1Snúðu þér, snúðu þér, Súlammít.

Snúðu þér, snúðu þér

svo að vér getum horft á þig.

(Hann)

Hví viljið þér sjá Súlammít

snúa sér í herbúðadansinum?

2Hve léttstíg ertu í ilskónum,

höfðingjadóttir.

Ávöl lærin eru sem skartgripir,

handaverk listasmiðs,

3skaut þitt kringlótt skál;

ekki skal það skorta vínblönduna,

kviðurinn sem hveitibingur

og liljur allt um kring,

4brjóst þín eins og tveir hindarkálfar,

dádýrstvíburar,

5háls þinn sem fílabeinsturn,

augun eins og tjarnirnar hjá Hesbon,

við hlið Batrabbím,

nef þitt eins og Líbanonsturninn

sem snýr að Damaskus,

6höfuð þitt sem Karmelfjall

og hárið purpuri;

konung má fanga í lokkunum.

7Fögur ertu, yndisleg ertu,

vina mín, dóttir lystisemdanna.

8Vöxtur þinn er eins og pálmatré,

brjóst þín sem klasarnir.

9Ég segi: „Þetta pálmatré klíf ég

og gríp í greinarnar,

megi brjóst þín líkjast vínberjaklösum,

andardráttur þinn eplailmi,

10gómur þinn sætu víni,

nýju víni, rennandi um sofandi varir.“

(Hún)

11Elskhugi minn er minn

og mig eina þráir hann.

12Komdu, vinur minn,

komum út á víðan vang,

eyðum nóttinni undir hennakjarrinu,

13förum snemma upp í vínekrurnar,

sjáum hvort vínviðurinn blómstrar,

hvort blóm hans hafa opnast,

hvort granatviðurinn stendur í blóma.

Þar gef ég þér ást mína.

14Ástareplin anga,

dýrindis ávextir við dyr okkar,

nýtíndir og geymdir, ástin mín,

þá hef ég varðveitt handa þér.