Fyrri Samúelsbók 4 - Biblían (2007)

Sáttmálsörkin tekin herskildi

1Boðskapur Samúels náði nú til alls Ísraels.

Ísraelsmenn héldu í stríð gegn Filisteum. Þeir slógu upp herbúðum við Ebeneser en Filistear höfðu sett upp búðir sínar við Afek.

2Filistear fylktu liði gegn Ísraelsmönnum og kom þar til harðrar orrustu. Ísraelsmenn biðu lægri hlut fyrir Filisteum sem felldu um fjögur þúsund menn á vígvellinum.

3Þegar herinn kom aftur til búðanna spurðu öldungar Ísraels: „Hvers vegna lét Drottinn okkur bíða ósigur fyrir Filisteum í dag? Við skulum sækja sáttmálsörk Drottins til Síló svo að hann verði mitt á meðal okkar og bjargi okkur úr greipum fjandmanna okkar.“

4Herinn sendi þá menn til Síló og sóttu þeir sáttmálsörk Drottins hersveitanna sem situr í hásæti sínu yfir kerúbunum. Báðir synir Elí, Hofní og Pínehas, komu með sáttmálsörk Guðs.

5Þegar sáttmálsörk Drottins kom inn í herbúðirnar lustu Ísraelsmenn upp slíku fagnaðarópi að jörðin skalf.

6Filistear heyrðu ópið og sögðu: „Hvers vegna eru þessi miklu fagnaðaróp í herbúðum Hebrea?“ Þá fréttu Filistear að örk Drottins væri komin í herbúðirnar.

7Þeir urðu felmtri slegnir og sögðu: „Guð er kominn í herbúðirnar,“ og þeir hrópuðu: „Vei okkur! Annað eins hefur aldrei gerst.

8Vei okkur! Hver getur bjargað okkur úr höndum þessara voldugu guða? Þetta eru guðirnir sem sigruðu Egypta með alls kyns plágum í eyðimörkinni.

9Verið hughraustir, Filistear, og sýnið karlmennsku svo að þið verðið ekki þrælar Hebrea eins og þeir voru þrælar ykkar. Sýnið nú karlmennsku og berjist.“

10Filistear tóku þá að berjast og biðu Ísraelsmenn ósigur og flýði hver til síns tjalds. Mannfallið var mjög mikið og féllu þrjátíu þúsund fótgönguliðar úr liði Ísraelsmanna.

11Örk Guðs var tekin herfangi og báðir synir Elí, Hofní og Pínehas, féllu.

Elí deyr

12Maður nokkur af ættkvísl Benjamíns hljóp frá vígvellinum og kom til Síló sama dag í rifnum klæðum og moldugur á höfði.

13Þegar hann kom þangað sat Elí á stól sínum við borgarhliðið og starði út á veginn því að hann hafði áhyggjur af örk Guðs. Þegar maðurinn kom til borgarinnar sagði hann frá því sem gerst hafði og tóku þá allir borgarbúar að kveina.

14Þegar Elí heyrði þessa miklu kveinstafi spurði hann: „Hvaða háreysti er þetta?“ Maðurinn flýtti sér til Elí og sagði honum frá því sem gerst hafði.

15Elí var níutíu og átta ára og augu hans voru stirðnuð svo að hann sá ekki.

16Maðurinn sagði við Elí: „Ég kem frá vígvellinum. Ég flýði þaðan í dag.“ „Hvað gerðist, sonur minn?“ spurði Elí.

17Maðurinn, sem flutti tíðindin, svaraði: „Ísraelsmenn flýðu undan Filisteum og biðu mikinn ósigur. Báðir synir þínir, Hofní og Pínehas, féllu og örk Guðs var tekin herfangi.“

18Um leið og hann nefndi örk Guðs féll Elí aftur fyrir sig af stól sínum við borgarhliðið og hálsbrotnaði. Lét hann þar lífið því að hann var orðinn gamall og þungur. Hann hafði verið dómari í Ísrael í fjörutíu ár.

19Tengdadóttir hans, eiginkona Pínehasar, var þunguð og komin að því að fæða. Þegar hún heyrði að örk Guðs hefði verið tekin herfangi og að tengdafaðir hennar og eiginmaður væru dánir fékk hún bráðar hríðir, settist á hækjur sér og fæddi.

20En þegar hún var að dauða komin sögðu konurnar sem hjá henni voru: „Vertu ekki hrædd því að þú hefur eignast son.“ En hún ansaði því engu og gaf því engan gaum.

21Hún nefndi drenginn Íkabóð og sagði: „Dýrðin er horfin frá Ísrael.“ Með því átti hún við að örk Guðs hefði verið tekin herfangi og að tengdafaðir hennar og maður væru dánir.

22Hún sagði: „Dýrðin er horfin frá Ísrael því að örk Guðs hefur verið tekin herfangi.“