Dómarabókin 6 - Biblían (2007)

Gídeon

1Ísraelsmenn gerðu það sem illt var í augum Drottins. Þá gaf Drottinn þá í hendur Midíans í sjö ár.

2Og Midían varð Ísrael voldugri. Gerðu Ísraelsmenn sér þá fylgsni á fjöllum uppi, hella og vígi fyrir Midían.

3Í hvert sinn sem Ísraelsmenn höfðu lokið við að sá komu Midíanítar, Amalekítar og austurbyggjar og héldu gegn þeim.

4Þeir settu upp herbúðir sínar gegnt Ísraelsmönnum, eyddu jarðargróða alla leið til Gasa og skildu enga lífsbjörg eftir í Ísrael, hvorki sauði, naut né asna.

5Þeir fóru þangað með kvikfénað sinn og tjöld. Kom slíkur aragrúi af þeim sem engisprettur væru. Varð engri tölu á þá né úlfalda þeirra komið og brutust þeir inn í landið til að eyða það.

6Var Ísrael þá mjög þjakaður vegna Midíans og Ísraelsmenn hrópuðu til Drottins.

7Þegar Ísraelsmenn hrópuðu til Drottins undan Midían

8sendi Drottinn spámann til Ísraelsmanna sem sagði við þá: „Svo segir Drottinn, Ísraels Guð: Ég leiddi ykkur út af Egyptalandi og frelsaði ykkur úr þrælahúsinu

9og ég frelsaði ykkur úr höndum Egypta og úr höndum allra þeirra sem kúguðu ykkur, ég hrakti þá undan ykkur og gaf ykkur land þeirra.

10Og ég sagði við ykkur: Ég er Drottinn, Guð ykkar. Þið skuluð ekki óttast guði Amorítanna en land þeirra byggið þið nú. En þið hlýdduð ekki rödd minni.“

Köllun Gídeons

11Þá kom engill Drottins og settist undir eikina í Ofra sem Jóas, niðji Abíesers, átti en Gídeon, sonur hans, var að þreskja hveiti í vínþröng til að fela það fyrir Midían.

12Og engill Drottins birtist honum og sagði við hann: „Drottinn er með þér, hugrakki hermaður.“

13Þá sagði Gídeon við hann: „Ó, herra minn, sé Drottinn með okkur, hví hefur þá allt þetta yfir okkur gengið? Og hvar eru öll dásemdarverk hans sem feður okkar hafa skýrt frá og sagt: Leiddi Drottinn okkur ekki út af Egyptalandi? En nú hefur Drottinn hafnað okkur og selt í hendur Midíans.“

14En Drottinn sneri sér að honum og sagði: „Farðu í styrkleika þínum og frelsaðu Ísrael úr höndum Midíans. Er það ekki ég sem sendi þig?“

15Gídeon svaraði honum: „Æ, Drottinn, hvernig ætti ég að frelsa Ísrael? Ætt mín er aumasta ættin í Manasse og ég smæstur í ætt minni.“

16Þá sagði Drottinn við hann: „Ég verð með þér og þú munt sigra Midíaníta alla sem einn.“

17Gídeon svaraði honum: „Hafi ég fundið náð í augum þínum, gefðu mér þá tákn um að það sért þú sem talar við mig.

18Farðu ekki héðan fyrr en ég sný aftur til þín, kem hingað með fórnargjöf mína og set hana fram fyrir þig.“ Og Drottinn sagði: „Ég mun bíða hér þangað til þú kemur aftur.“

19Þá fór Gídeon og matbjó hafurkið og ósýrðar kökur úr einni efu mjöls. Setti hann kjötið í körfu en soðið í krukku og kom með þetta út til hans undir eikina og bar það fram.

20En engill Guðs sagði við hann: „Taktu kjötið og ósýrðu kökurnar, leggðu það hér á klettinn og helltu súpunni yfir.“ Hann gerði það.

21Engill Drottins rétti þá út staf þann sem hann hafði í hendi og snerti kjötið og ósýrðu kökurnar með endanum. Kom þá eldur upp úr klettinum og eyddi kjötinu og ósýrðu kökunum en engill Drottins hvarf sjónum hans.

22Þá sá Gídeon að það hafði verið engill Drottins. Og Gídeon sagði: „Vei mér, Drottinn Guð. Ég hef séð engil Drottins augliti til auglitis.“

23Og Drottinn sagði við hann: „Friður sé með þér. Óttastu ekki, þú munt ekki deyja.“

24Gídeon reisti Drottni þar altari og nefndi það: Drottinn er friður. Stendur það enn í dag í Ofra í landi niðja Abíesers.

25Þessa sömu nótt sagði Drottinn við hann: „Taktu uxa föður þíns og annan uxa, sjö vetra. Brjóttu Baalsaltari föður þíns og felldu Aséruna hjá því.

26Reistu svo Drottni, Guði þínum, vandað altari efst uppi á þessu virki, taktu annan uxann og berðu fram brennifórn ásamt viðnum úr Asérunni sem þú felldir.“

27Þá tók Gídeon tíu af mönnum sínum og gerði eins og Drottinn hafði sagt honum. En hann óttaðist að geta ekki gert þetta í dagsbirtu fyrir ættmennum sínum og borgarbúum og gerði það því í skjóli nætur.

28Þegar borgarbúar fóru á fætur árla næsta morgun var Baalsaltarið brotið, Aséran, sem hjá því var, höggvin niður og öðrum uxanum hafði verið fórnað á nýreistu altari.

29Þá sögðu þeir hver við annan: „Hver hefur gert þetta?“ Og þeir könnuðu það og leituðu og sögðu: „Þetta hefur Gídeon Jóasson gert.“

30Þá sögðu borgarmenn við Jóas: „Framseldu son þinn. Hann skal deyja því að hann hefur brotið Baalsaltarið og fellt Aséruna sem var hjá því.“

31En Jóas sagði við alla þá sem hjá honum stóðu: „Ætlið þið að tala máli Baals? Ætlið þið að hjálpa honum? Hver sá sem tekur svari hans skal lífi týna áður en dagur rennur. Ef hann er Guð skal hann sjálfur sækja mál sitt fyrst altari hans hefur verið brotið.“

32Eftir þetta var Gídeon nefndur Jerúbbaal. Menn sögðu: „Baal fari með mál á hendur honum,“ af því að hann braut altari hans.

33Nú höfðu allir Midíanítar, Amalekítar og austurbyggjar safnast saman. Þeir fóru yfir Jórdan og settu upp herbúðir sínar á Jesreelsléttu.

34En andi Drottins kom yfir Gídeon. Hann þeytti lúðurinn og niðjar Abíesers söfnuðust saman til fylgdar við hann.

35Hann sendi einnig sendiboða út um allan Manasse og menn söfnuðust til fylgdar við hann. Enn fremur sendi hann sendiboða til Assers, Sebúlons og Naftalí. Þeir fóru og til fylgdar við hann.

36Þá sagði Gídeon við Guð: „Ef þú ætlar að frelsa Ísrael fyrir mitt tilstilli eins og þú hefur sagt,

37þá legg ég þetta ullarreyfi út á þreskivöllinn. Verði dögg á reyfinu einu meðan jörðin er alþurr þá veit ég að þú munt frelsa Ísrael fyrir mitt tilstilli eins og þú hefur sagt.“

38Það varð svo. Morguninn eftir fór hann snemma út og vatt reyfið og kom úr því full skál af dögg.

39En Gídeon sagði við Guð: „Láttu ekki reiði þína upptendrast gegn mér þótt ég tali enn einu sinni. Ég ætla aðeins einu sinni enn að gera tilraun með reyfið. Skal nú reyfið eitt vera þurrt en jörðin öll vot af dögg.“

40Og Guð gerði svo á þeirri nóttu. Reyfið eitt var þurrt en jörðin öll döggvot.