Jeremía 10 - Biblían (2007)

Drottinn og skurðgoðin

1Hlustið á orðin sem Drottinn talar til yðar, Ísraels ætt.

2Svo segir Drottinn: Farið ekki að siðum þjóðanna.

Óttist ekki himintáknin þótt þjóðirnar óttist þau.

3Því að það sem aðrar þjóðir óttast er aðeins vindgustur,

aðeins trjástofn höggvinn í skógi,

handaverk hagleiksmanna gert með eggjárni,

4skreytt silfri og gulli,

fest með nöglum og hamri

svo það velti ekki um koll.

5Guðamyndirnar eru eins og fuglahræður í melónugarði.

Þær geta ekki talað,

þær þarf að bera því að þær geta ekki gengið.

Óttist þær ekki. Þær geta ekki gert neitt illt

og þær geta ekki heldur gert neitt gott.

6Enginn er sem þú, Drottinn.

Voldugur ert þú

og mikill er máttur nafns þíns.

7Hver skyldi ekki óttast þig,

konungur þjóðanna?

Þú ert þess maklegur

því að meðal allra spekinga þjóðanna

og í öllum ríkjum þeirra er enginn þinn líki.

8Allir sem einn eru þeir heimskir og fávísir,

áminningar þeirra eru merkingarlausar.

9Þeir eru úr hömruðu silfri, fluttu frá Tarsis,

og gulli frá Úfas,

verk handverksmanna og gullsmiða,

klæði þeirra úr bláum og rauðum purpura,

allir eru þeir handaverk völunda.

10En Drottinn er hinn sanni Guð,

hann er lifandi Guð og eilífur konungur.

Jörðin skelfur fyrir heift hans

og þjóðirnar standast ekki reiði hans.

11Um þá skuluð þér segja:

Guðum, sem hvorki hafa gert himin né jörð,

verður eytt af jörðinni og undan himninum.

12Sá sem skapaði jörðina með krafti sínum,

lagði grunn heimsins með speki sinni

og þandi út himininn með þekkingu sinni.

13Þegar hann lætur rödd sína þruma

heyrist gnýr vatna í himninum,

hann sendir ský upp frá endimörkum jarðar

og lætur eldingar leiftra í regninu,

hann hleypir vindinum út úr geymslum hans.

14Sérhver maður verður skilningsvana glópur,

hver gullsmiður mun skammast sín fyrir guðamyndirnar

því að það sem hann steypir er blekking,

þær hafa ekki lífsanda.

15Þær eru aðeins vindgustur,

hlægilegar og einskis nýtar.

Þegar tími uppgjörsins kemur farast þær.

16Hann sem er hlutskipti Jakobs

er ekki líkur þeim

því að hann hefur skapað allt

og Ísrael er ættkvíslin sem er eign hans,

Drottinn hersveitanna er nafn hans.

Útlegð yfirvofandi

17Taktu föggur þínar upp af jörðinni,

þú sem býrð í umsetinni borg.

18Því að Drottinn segir:

Í þetta skipti varpa ég íbúum landsins í burtu.

Ég mun þrengja svo mjög að þeim

að þeir finni mig.

19Vei mér, þjakaður er ég,

sár mitt er ólæknandi.

Ég hugsaði: „Þetta er sjúkdómur,

ég skal bera hann.“

20Tjald mitt hefur verið jafnað við jörðu,

öll stögin eru slitin,

börn mín hafa yfirgefið mig,

þau eru hér ekki lengur.

Enginn reisir tjald mitt aftur

og þenur út tjalddúkinn.

21Þar sem hirðarnir voru heimskingjar

og leituðu ekki til Drottins

lánaðist þeim ekkert

og öll hjörð þeirra tvístraðist.

22Hlustið. Fréttir voru að berast.

Mikill gnýr berst frá landinu í norðri,

borgirnar í Júda verða jafnaðar við jörð,

þær verða sjakalabæli.

Bæn Jeremía

23Ég veit, Drottinn,

að enginn maður ræður för sinni,

enginn stýrir skrefum sínum á göngunni.

24Refsa mér, Drottinn, en þó í hófi,

ekki í reiði, svo að þú upprætir mig ekki.

25Úthelltu reiði þinni yfir þjóðirnar

sem þekkja þig ekki

og yfir þær kynkvíslir

sem ekki ákalla nafn þitt

því að þær hafa gleypt Jakob

og eytt honum og lagt beitilönd hans í auðn.