Sálmarnir 50 - Biblían (2007)

1Asafssálmur.

Guð, Drottinn Guð, talar,

kallar á jörðina frá sólarupprás til sólarlags.

2Frá Síon, ímynd fegurðarinnar,

birtist Guð í geisladýrð.

3Guð vor kemur og þegir ekki,

fyrir honum fer eyðandi eldur

og um hann geisar stormur.

4Hann kallar á himininn uppi

og á jörðina til að dæma lýð sinn:

5„Stefnið þeim saman sem eru mér trúir,

sem gera við mig sáttmála með fórn.“

6Himinninn boði réttlæti hans

því að Guð er sá sem dæmir. (Sela)

7„Heyr, þjóð mín, því að ég ætla að tala,

Ísrael, ég ætla að vitna gegn þér.

Ég er Guð, Guð þinn.

8Ég álasa þér ekki fyrir sláturfórnir þínar

og brennifórnir þínar eru stöðugt frammi fyrir mér.

9Ég þarf ekki að taka naut úr fjósi þínu

eða geithafra úr stíu þinni

10því að öll skógardýrin eru mín

og skepnurnar á fjöllunum þúsund.

11Ég þekki alla fugla á fjöllunum

og það sem á mörkinni hrærist er mitt.

12Væri ég svangur segði ég þér ekki frá því

því að jörðin er mín og allt sem á henni er.

13Et ég nautakjöt

eða drekk ég hafrablóð?

14Færðu Guði þakkarfórn

og efndu heit þín við Hinn hæsta.

15Ákalla mig á degi neyðarinnar

og ég mun frelsa þig

og þú skalt vegsama mig.“

16En við hinn óguðlega segir Guð:

„Hví þylur þú boðorð mín

og tekur sáttmála minn þér í munn

17þar sem þú hatar aga

og snýrð baki við orðum mínum?

18Sjáir þú þjóf leggurðu lag þitt við hann

og hefur samneyti við hórkarla.

19Þú lætur illt umtal þér um munn fara

og tunga þín temur sér lygar.

20Þú situr og níðir bróður þinn,

rægir son móður þinnar.

21Þetta gerðir þú og ég var hljóður,

þú taldir mig vera eins og þú ert.

Ég ávíta þig og leiði þér þetta fyrir sjónir.“

22Hyggið að þessu, þér sem gleymið Guði,

ella ríf ég yður sundur og enginn er til bjargar.

23Sá sem færir þakkarfórn heiðrar mig

og þann sem breytir grandvarlega

læt ég sjá hjálpræði Guðs.