1Þetta eru nöfn sona Ísraels sem komu til Egyptalands með Jakobi. Hver um sig hafði komið ásamt fjölskyldu sinni:
2Rúben, Símeon, Leví, Júda,
3Íssakar, Sebúlon, Benjamín,
4Dan, Naftalí, Gað og Asser.
5Þetta voru allir niðjar Jakobs, sjötíu manns, en Jósef var fyrir í Egyptalandi.
6Síðan dó Jósef, allir bræður hans og öll sú kynslóð.
7En niðjar Ísraels voru frjósamir svo að þeim fjölgaði. Þeir margfölduðust, efldust meira og meira og landið varð fullt af þeim.
Þrælkun Ísraels8Nýr konungur, sem ekki hafði þekkt Jósef, komst til valda í Egyptalandi.
9Hann sagði við þjóð sína: „Takið eftir. Ísraelsþjóðin er fjölmennari og öflugri en við.
10Við skulum beita hana kænsku svo að henni fjölgi ekki meira. Komi til ófriðar gætu Ísraelsmenn jafnvel gengið í lið með fjandmönnum okkar og barist gegn okkur og síðan yfirgefið landið.“
11Þá settu Egyptar verkstjóra yfir þá til að þjaka þá með kvaðavinnu og þeir urðu að reisa birgðaborgir, Pítóm og Ramses, handa faraó.
12En því meir sem þeir voru þjakaðir því meir fjölgaði þeim og þeim mun meir breiddust þeir út svo að Egyptar tóku að óttast Ísraelsmenn.
13Þeir gerðu því Ísraelsmenn að þrælum og beittu þá hörku.
14Þeir gerðu þeim lífið leitt með þungri þrælavinnu við leir og tígulsteina og alls kyns vinnu á ökrunum og með öllum þrældómi sem Egyptar þjökuðu þá vægðarlaust með.
15Egyptalandskonungur talaði síðan við hebresku ljósmæðurnar. Hét önnur Sifra og hin Púa.
16Hann sagði: „Þegar þið hjálpið hebreskum konum að fæða skuluð þið gefa gaum að kynferðinu. Sé barnið drengur skuluð þið svipta hann lífi; sé það stúlka má hún lifa.“
17En ljósmæðurnar óttuðust Guð og fóru ekki eftir fyrirmælum Egyptalandskonungs heldur gáfu börnunum líf.
18Þá kallaði konungur Egyptalands ljósmæðurnar fyrir sig og spurði þær: „Hvers vegna gerið þið þetta og gefið drengjunum líf?“
19Ljósmæðurnar svöruðu faraó: „Hebreskar konur eru ekki eins og egypskar því að þær eru hraustbyggðar. Þær hafa þegar fætt er ljósmóðirin kemur til þeirra.“
20Guð launaði ljósmæðrunum með velgengni, og þjóðinni fjölgaði og hún efldist mikið.
21Vegna þess að ljósmæðurnar óttuðust Guð veitti hann þeim barnalán.
22En faraó gaf allri þjóð sinni fyrirmæli og sagði: „Öllum drengjum, sem fæðast meðal Hebrea, skuluð þið kasta í fljótið en öllum stúlkum megið þið gefa líf.“
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.
