Mpit 7 - Malagasy Catholic Bible

FIZARANA FAHAROATeny mialoha

1Aleo laza soa, toy izy hanitra soa;

ary aleo ny andro ahafatesana, toy izay ny andro ahaterahana.

2Aleo mankany an-trano misy fisaonana,

toy izay mankany an-trano misy fanasana;

satria itsy voalohany ny isehoan’ny hiafaran’ny olombelona,

ka atodiky ny velona hieritreritra an’izany ny fony.

3Aleo alahelo toy izay hehy;

fa ny tarehy malahelo, mahasoa ny fo.

4Ny fon’ny hendry, ao an-trano misy fisaonana,

fa ny fon’ny adala, ao an-trano misy fifaliana.

5Aleo mihaino ny fananaran’ny hendry,

toy izay mihaino ny hiran’ny adala.

6Fa toy ny firefodrefotry ny tsilo ambany vilany

ny hehin’ny adala.

Zava-poana koa izany.

7Fa ny fampahoriana, mahavery saina ny hendry;

ary ny kolikoly, mahasimba ny fo.

1. Ny valin’ny atao

8Aleo ny fiafaran’ny zavatra, toy izay ny fiandohany;

aleo fo mahalefitra, toy izay fo miavonavona.

9Aza maika foana ny ho tezitra am-po;

fa ny tratran’ny adala no fitoeran’ny hatezerana.

10Aza manao hoe: Nahoana ny andro taloha,

no tsara noho ny ankehitriny?

fa tsy mba fahendrena no anontaniana an’izany.

11Tsara ny fahendrena miaraka aman-dova,

ary mahasoa an’izay mahita masoandro izy.

12Fa sahala ny fiarovana avy amin’ny vola

sy ny fiarovana avy amin’ny fahendrena;

nefa soa manan-tombo ny fahaizana,

dia mampiaina an’izay manana azy ny fahendrena.

13Jereo ange ny asan’Andriamanitra:

Zovy moa no hahahitsy izay nomelohiny?

14Mifalia, amin’ny andron’ny fahasambarana,

ary mieritrereta, amin’ny andron’ny fahoriana:

fa samy nataon’Andriamanitra ireo,

mba tsy hahafantaran’ny olona izay tsy maintsy hihatra aminy.

15Izao rehetra izao no efa samy hitako,

tamin’ny andron’ny hatsinontsinoko.

Misy marina, maty amin’ny fahamarinany;

ary misy ratsy fanahy ela velona amin’ny faharatsiany!

16Aza dia marin-doatra,

ary aza dia miseho ho hendry loatra:

ahoana no hitadiavanao hamono tena?

17Aza dia sompatra loatra,

ary aza dia adala:

Ahoana no hitadiavanao ny ho faty alohan’ny fotoanao?

18Tsara ny hitananao an’ity,

sy tsy hanaovanao mosalahy amin’irỳ;

fa ny matahotra an’Andriamanitra manalavitra ireo zavatra rehetra diso ohatra ireo.

19Ny hendry, omen’ny fahendrena hery,

mihoatra noho ny an’ny mpanapaka folo ao an-tanàna.

20Fa tsy misy olombelona marina amin’ny tany,

izay manao ny tsara, ka tsy manota akory.

21Aza asianao raharaha loatra

izao teny lazaina rehetra izao;

fandrao dia renao manozona anao ny mpanomponao.

22Satria fantatry ny fieritreretanao fa matetika

dia efa nanozona ny sasany koa ianao.

23Hitako tamin’ny fahendrena, fa marina izany rehetra izany;

dia hoy aho: Ho hendry aho!

kanjo nitoetra lavitra ahy ny fahendrena.

24Izay tonga dia lavitra

sady lalina dia lalina; ka zovy no mahatratra izany?

25Nikezaka aho, ary ny foko nitady, hahalala, hamototra sy handalina

ny fahendrena aman’anton-javatra,

ary hitako fa fahaverezan-tsaina ny faharatsiana,

ary rediredy foana ny fitondran-tena adala.

26Ka hitako fa mangidy noho ny fahafatesana

ny vehivavy izay fandrika sy harato ny fony;

ary famatorana ny tanany;

izay matahotra an’Andriamanitra afa-mandositra azy;

fa ny mpanota kosa hosingorany.

27Izao no hitako, hoy ny Mpitory teny,

tamin’ny andinihana ny zavatra tsirairay,

hahitana ny antony,

fa tsy tapaka mikatsaka izany ny fanahiko,

nefa tsy hitako, dia izao:

Nahita lehilahy iray tamin’ny arivo aho,

nefa tsy nahita vehivavy iray tamin’izany isa izany ihany kosa.

28Fa jereo ange, izao no hitako:

Nataon’Andriamanitra mahitsy fo ny olona,

fa mamorona saim-petsy maro kosa izy ireo.